از نظر قران و روایات جایگاه عشق چیست؟

سوال 433
از نظر قران و روایات جایگاه عشق چیست؟
با توجه به جایگاه عشق در عرفان و تقسیم بندی آن به عشق حقیقی و عشق مجازی و اینکه بعضا عشق مجازی(به تعبیری عشق زمینی)را مقدمه ای برای رسیدن به عشق حقیقی (خداوند) میدانند، آیا این تعابیر درست است؟
آیا عشق با این تعبیر میتواند پیشبرنده باشد یا خیر؟

پاسخ استاد علی ساعی به سوال شماره 433
🍀🔅🌟سلام علیکم🌟🔅🍀
🔆🔅🌱هیچ چیز نمیتواند مقدمه عشق الهی باشد،
🔆🔅🌱خدا از هر چیزی بی نیاز است و عشق او هم مستغنی از هر مقدمه و هر عشق مجازی است،
🔆🔅🌱در حقیقت کسی نمیتواند که عاشق خدا نباشد! اما فراموشی عشق خدا برای بندگان ناسپاس خدا امکان پذیر است! یعنی به جهل، او را و عشقش را در مخلوقاتش بجوید و راهش را گم کند!
🔆🔅🌱از نگاه دیگر تمام آقریده های خدا آیات عشق الهی اند و عشق به آیات از روی مَجاز به آنها اطلاق میشود.
🔆🔅🌱بزرگترین طریق عشق الهی اسماء حسنای الهی است، به زبان ساده تر عشق محمد و آل محمد ص میباشد، غیر آنها سراب های عشق الهی اند، و حس هر عشق پاک در دل و جان درک ودایع و مسیر های عشق الهی اند! اما هر عشق شهوانی و نفسانی و دنیوی منحرف کننده ی راه عشق الهی است.
🌸🔅🌱 قالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ الْإِسْلَامَ فَجَعَلَ لَهُ عَرْصَةً «3» وَ جَعَلَ لَهُ نُوراً وَ جَعَلَ لَهُ حِصْناً وَ جَعَلَ لَهُ نَاصِراً فَأَمَّا عَرْصَتُهُ فَالْقُرْآنُ وَ أَمَّا نُورُهُ فَالْحِكْمَةُ وَ أَمَّا حِصْنُهُ فَالْمَعْرُوفُ وَ أَمَّا أَنْصَارُهُ فَأَنَا وَ أَهْلُ بَيْتِي وَ شِيعَتُنَا فَأَحِبُّوا أَهْلَ بَيْتِي وَ شِيعَتَهُمْ وَ أَنْصَارَهُمْ فَإِنَّهُ لَمَّا أُسْرِيَ بِي إِلَى السَّمَاءِ الدُّنْيَا فَنَسَبَنِي جَبْرَئِيلُ ع لِأَهْلِ السَّمَاءِ اسْتَوْدَعَ اللَّهُ حُبِّي وَ حُبَّ أَهْلِ بَيْتِي وَ شِيعَتِهِمْ فِي قُلُوبِ الْمَلَائِكَةِ فَهُوَ عِنْدَهُمْ وَدِيعَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ ثُمَّ هَبَطَ بِي إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ فَنَسَبَنِي إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ فَاسْتَوْدَعَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ حُبِّي وَ حُبَّ أَهْلِ بَيْتِي وَ شِيعَتِهِمْ فِي قُلُوبِ مُؤْمِنِي أُمَّتِي فَمُؤْمِنُو أُمَّتِي يَحْفَظُونَ وَدِيعَتِي فِي أَهْلِ بَيْتِي إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَلَا فَلَوْ أَنَّ الرَّجُلَ مِنْ أُمَّتِي عَبَدَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عُمُرَهُ أَيَّامَ الدُّنْيَا ثُمَّ لَقِيَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُبْغِضاً لِأَهْلِ بَيْتِي وَ شِيعَتِي مَا فَرَّجَ اللَّهُ صَدْرَهُ إِلَّا عَنِ النِّفَاقِ.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج‏2، ص: 46