انسان از بدو تولد تا پایان زندگی اش در دنیا از منابع مختلف غذایی استفاده می کند. با این حساب تمام ذرات وجودی انسان عاریتی از دیگر موجودات است. اگر حشر برای همه موجودات است، آنگاه تکلیف این ذرات عاریتی چه خواهد بود؟؟

سوال2265:
انسان از بدو تولد تا پایان زندگی اش در دنیا از منابع مختلف غذایی استفاده می کند. با این حساب تمام ذرات وجودی انسان عاریتی از دیگر موجودات است. اگر حشر برای همه موجودات است، آنگاه تکلیف این ذرات عاریتی چه خواهد بود؟؟ مثلا ذرات فلان میوه جزئی از وجود انسان شده، حال در هنگام حشر هویت مستقل از آن کیست!؟ و یا اینکه به طور کلی حیات آن میوه و ماده غذایی وقف در زندگی دیگر موجودات است و هیچ حشر مستقلی نخواهد داشت؟
🌸🔆🌷بسم الله الرحمن الرحیم🌷🔆🌸
#پاسخ2265
🍀🔅🌷علیکم السلام🌷🔅🍀
🌷🔅🌱 مورد اشاره در اصطلاح فلسفی به شبهه آکل و ماکول مشهور است، خالق عالم هستی به هر شکل آفرینش داناست، یعنی بدون اینکه هیچ موجودی نفصان یابد باز آفرینی شوند!
🌷🔅🌱با عنایت به اینکه گذشته و آینده هیچ جایگاهی ندارند و حال نیز موجودیتی نداشته و آنچه محسوس خلایق میباشد درواقع خلقت های مکرر خالق عالم هستی از فراسوی زمان و مکان میباشد، پس هر واحد خلقت نزد پروردگار حاضر بوده و همان را به اراده اش باز آفرینی و یا در عالم آخرت به هنگام حشر ظاهر میسازد!
🌷🔅🌱هر چند که واحد طینی هر آدم بعنوان بسته نرم افزار هر فردی بعنوان ذره بنیادین اطلاعات فردی و اعمالی هر کسی محفوظ و طعمه هیچ موجودی نمیشود و همان همچون دانه ای باور و موجود در آخرین لحظه اش ظاهر میشود!
🌷🔅🌱خالق خلاق علیم اگر اراده فرماید ذرات هر موجودی را از فراسوی برهه زمان جمع مینماید.
🌸
🌸🔅🌱عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سُئِلَ عَنِ الْمَيِّتِ يَبْلَى جَسَدُهُ قَالَ نَعَمْ حَتَّى لَا يَبْقَى لَهُ لَحْمٌ وَ لَا عَظْمٌ إِلَّا طِينَتُهُ الَّتِي خُلِقَ مِنْهَا فَإِنَّهَا لَا تَبْلَى تَبْقَى فِي الْقَبْرِ مُسْتَدِيرَةً حَتَّى يُخْلَقَ مِنْهَا كَمَا خُلِقَ أَوَّلَ مَرَّةٍ.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج‏3، ص: 251
🌹«عمار بن موسی» از امام صادق (ع) نقل می کند، می گوید: از آن حضرت پرسیدم که آیا میت تمام بدنش می پوسد؟ فرمود: آری، تا جائی که گوشت و استخوانی برای او باقی نمی ماند، مگر همان طینت (خاکی) که در آغاز از آن آفریده شده «آن جزء نمی پوسد و در قبر به صورت مدور باقی می ماند، تا بار دیگر از آن آفریده شود همان گونه که در آغاز آفریده شد».