تقاوت معجزه و کرامت چیست؟

سوال 644 :
سلام علیکم . استاد ساعی خسته نباشی .. فرق معجز ه با کرامت چیه … معجزه مخصوص فقط پیامبرانه یا امامان هم شامل میشه … ایا استفاده امام سجاد علیه السلام برا حق امامتش برا حجر الاسود که سخن گفت اسمش معجزس یا کراما ت اگه میشه مختصر توضیح بدید ممنون میشم جواب بدید
🌸🔆❄️بسم الله الرحمن الرحیم❄️🔆🌸
#پاسخ644
🍀🔅🌟سلام علیکم🌟🔅🍀
🔆🔅🌱معجزه در واقع خرق عادتی است که دیگران از انجام آن عاجزند و از طرف خدا این اعجاز به نبی و یا ولیّ خودش عطا میشود ، تا در اثبات حقانیت خود و موارد خاص و ضروری از آن بهره گیرد، کرامت نیز یک اصطلاح غیر متشرع بوده که در مورد انسان های خاصی که از صف انبیاء و اوصیاء آنها نبوده ولی از آنها اموراتی دیده میشود که نظیر آن در افراد عادی یافت نمیشود.
🍀اقرار حجر الاسود به امامت امام سجاد علیه السلام معجزه ی محص امام الساجدین است.
🌸🔅🌱ابی بحیر، عالم اهواز، که به امامت محمد بن حنفیه اعتقاد داشت، روزی به دیدار او رفت. در این هنگام جوانی که از کنارشان می‌گذشت، به محمدبن حنفیه سلام کرد. محمد ایستاد و میان دو چشم او را بوسید و به او گفت:«آقای من.»
پس از مدتی جوان خداحافظی کرد و رفت.
ابی بحیر به محمد ابن حنفیه گفت:«از این پس درد و غم خود را به که بگویم؟!»
او گفت:«مگر چه شده؟»
گفت:« من به امامت تو اعتقاد داشتم و اطاعت از تو را بر خود واجب می‌دانستم. اکنون دیدم تو یک جوان کم سن و سال را آقای خودت می‌دانی!»
محمد حنفیه گفت:«آری، او امام من است.»
ابی بحیر گفت:«او کیست؟»
گفت:« علی، پسر برادرم، حسین. بگذار برایت تعریف کنم:
من پس از شهادت حسین علیه السلام، با علی در مورد امامت اختلاف داشتم.
او به من گفت:« آیا راضی هستی که حجرالاسود میان من و تو حَکَم باشد؟»
من گفتم:«چگونه سنگی را حکم قرار دهیم؟»
فرمود:«امامی که جمادات با او سخن نگویند امام نیست!»
من از این حرف خجالت کشیدم و ناگزیر پذیرفتم.
کنار حجر رفتیم و نماز خواندیم.
آن‌گاه علی به سوی حجر رفت و گفت:«به ما بگو که کدام یک از ما امام هستیم؟»
به خدا قسم، حجر به سخن در آمد و به من گفت:« ای محمد! امامت را به پسر برادرت تسلیم کن که او سزاوارتر از توست، و امام توست.»
من نیز به امامت امام سجاد ایمان پیدا کردم.»
ابو بحیر نیز با شنیدن سخنان محمد بن حنفیه به امامت امام سجاد علیه السلام ایمان آورد و از اعتقاد به کیسانیه دست کشید.

❄️🔅🌱عنْ أَبِي بُجَيْرٍ عَالِمِ الْأَهْوَازِ وَ كَانَ يَقُولُ بِإِمَامَةِ ابْنِ الْحَنَفِيَّةِ قَالَ: حَجَجْتُ فَلَقِيتُ إِمَامِي وَ كُنْتُ يَوْماً عِنْدَهُ فَمَرَّ بِهِ غُلَامٌ شَابٌّ فَسَلَّمَ عَلَيْهِ فَقَامَ فَتَلَقَّاهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ وَ خَاطَبَهُ بِالسِّيَادَةِ وَ مَضَى الْغُلَامُ وَ عَادَ مُحَمَّدٌ إِلَى مَكَانِهِ- فَقُلْتُ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ أَحْتَسِبُ عَنَايَ فَقَالَ وَ كَيْفَ ذَاكَ قُلْتُ لِأَنَّا نَعْتَقِدُ أَنَّكَ الْإِمَامُ الْمُفْتَرَضُ الطَّاعَةُ تَقُومُ تَتَلَقَّى هَذَا الْغُلَامَ وَ تَقُولُ لَهُ يَا سَيِّدِي فَقَالَ نَعَمْ هُوَ وَ اللَّهِ إِمَامِي فَقُلْتُ وَ مَنْ هَذَا قَالَ عَلِيٌّ ابْنُ أَخِيَ الْحُسَيْنِ ع اعْلَمْ أَنِّي نَازَعْتُهُ الْإِمَامَةَ وَ نَازَعَنِي فَقَالَ لِي أَ تَرْضَى بِالْحَجَرِ الْأَسْوَدِ حَكَماً بَيْنِي وَ بَيْنَكَ فَقُلْتُ وَ كَيْفَ نَحْتَكِمُ إِلَى حَجَرٍ جَمَادٍ فَقَالَ إِنَّ إِمَاماً لَا يُكَلِّمُهُ الْجَمَادُ فَلَيْسَ بِإِمَامٍ فَاسْتَحْيَيْتُ مِنْ ذَلِكَ وَ قُلْتُ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ الْحَجَرُ الْأَسْوَدُ فَقَصَدْنَا الْحَجَرَ وَ صَلَّى وَ صَلَّيْتُ وَ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ وَ قَالَ أَسْأَلُكَ بِالَّذِي أَوْدَعَكَ مَوَاثِيقَ الْعِبَادِ لِتَشْهَدَ لَهُمْ بِالْمُوَافَاةِ إِلَّا أَخْبَرْتَنَا مَنِ الْإِمَامُ مِنَّا فَنَطَقَ وَ اللَّهِ الْحَجَرُ وَ قَالَ يَا مُحَمَّدُ سَلِّمِ الْأَمْرَ إِلَى ابْنِ أَخِيكَ فَهُوَ أَحَقُّ بِهِ مِنْكَ وَ هُوَ إِمَامُكَ وَ تَحَلْحَلَ «2» حَتَّى ظَنَنْتُهُ يَسْقُطُ فَأَذْعَنْتُ بِإِمَامَتِهِ وَ دِنْتُ لَهُ بِفَرْضِ طَاعَتِهِ قَالَ أَبُو بُجَيْرٍ فَانْصَرَفْتُ مِنْ عِنْدِهِ وَ قَدْ دِنْتُ بِإِمَامَةِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع وَ تَرَكْتُ‏ الْقَوْلَ بِالْكَيْسَانِيَّةِ .
بحار الأنوار (ط – بيروت)، ج‏46، ص: 23