دابة الارض که از نشانه های خروج است ، به چه معنی می باشد؟

سوال 188:
دابة الارض که از نشانه های خروج است ، به چه معنی می باشد؟
پاسخ استاد علی ساعی به سوال شماره 188 : با عنایت به آیه شریفه 82 سوره نمل دابه الارض آقا امیر المومنین علیه السلام میباشند، که در آخرالزمان رجعت فرموده و ماموریت های ویژه حضرت باریتعالی را به سرانجام خواهند رساند، جهان و اهل جهان را برای امر حشر و نشر رهبری خواهند نمود.
🌻🌱النمل : 82 وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كانُوا بِآياتِنا لا يُوقِنُونَ
❄️🌱و هنگامى كه فرمان عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخيز قرار گيرند)، جنبنده‏اى را از زمين براى آنها خارج مى‏كنيم كه با آنان تكلّم مى‏كند (و مى‏گويد) كه مردم به آيات ما ايمان نمى‏آوردند.

🌻🌱 قالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ أَنَا دَابَّةُ الْأَرْض‏
مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج‏3، ص: 102
❄️🌱امیر المومنین علیه السلام: دابه الارض منم!
🌻🌱قالَ الرِّضَا ع فِي قَوْلِهِ تَعَالَى« تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ » قَالَ زَلْزَلَةُ الْأَرْضِ فَاتَّبَعَتْهَا خُرُوجُ الدَّابَّةِ وَ قَالَ ع «أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ‏»
مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج‏3، ص: 102
❄️🌱امام رضا علیه السلام در سخن پروردگار «النازعات : 7 تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ » و لرزاننده ديگرى در پى آن (نفخه دوم صور به فاصله‏اى كه جز خدا نداند) درآيد (و همه مردگان را زنده كند). فرمودند: در پی آن در آید خروج دابه و فرمود «جنبنده‏اى را از زمين براى آنها خارج مى‏كنيم كه با آنان تكلّم مى‏كند »
🌻🌱 عنْ عَبَايَةَ بْنِ رِبْعِيٍّ الْأَسَدِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيٍّ ع وَ أَنَا خَامِسُ خَمْسَةٍ وَ أَصْغَرُ الْقَوْمِ سِنّاً فَسَمِعْتُهُ يَقُولُ حَدَّثَنِي أَخِي رَسُولُ اللَّهِ ص أَنَّهُ قَالَ إِنِّي خَاتَمُ أَلْفِ نَبِيٍّ وَ إِنَّكَ خَاتَمُ أَلْفِ وَصِيٍّ وَ كُلِّفْتُ مَا لَمْ يُكَلَّفُوا «2» فَقُلْتُ مَا أَنْصَفَكَ الْقَوْمُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ لَيْسَ حَيْثُ تَذْهَبُ بِكَ الْمَذَاهِبُ يَا ابْنَ أَخِي وَ اللَّهِ إِنِّي لَأَعْلَمُ أَلْفَ كَلِمَةٍ لَا يَعْلَمُهَا غَيْرِي وَ غَيْرُ مُحَمَّدٍ ص وَ إِنَّهُمْ لَيَقْرَءُونَ مِنْهَا آيَةً فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هِيَ وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كانُوا بِآياتِنا لا يُوقِنُونَ‏ وَ مَا يَتَدَبَّرُونَهَا حَقَّ تَدَبُّرِهَا أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِآخِرِ مُلْكِ بَنِي فُلَانٍ قُلْنَا بَلَى يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ قَتْلُ نَفْسٍ حَرَامٍ فِي يَوْمٍ حَرَامٍ فِي بَلَدٍ حَرَامٍ عَنْ قَوْمٍ مِنْ قُرَيْشٍ وَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ مَا لَهُمْ مُلْكٌ بَعْدَهُ غَيْرُ خَمْسَ عَشْرَةَ لَيْلَةً قُلْنَا هَلْ قَبْلَ هَذَا أَوْ بَعْدَهُ مِنْ شَيْ‏ءٍ «4» فَقَالَ صَيْحَةٌ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ تُفْزِعُ الْيَقْظَانَ وَ تُوقِظُ النَّائِمَ‏ وَ تُخْرِجُ الْفَتَاةَ مِنْ خِدْرِهَا.
الغيبة( للنعماني)، النص، ص: 258
❄️🌱 از عباية بن ربعى اسدى كه گفت: من پنجمين نفر بودم و از همه آن مردم بسال خردتر كه بخدمت امير المؤمنين علىّ عليه السّلام رسيدم و شنيدم كه آن حضرت ميفرمود: حديث كرد مرا برادرم رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله همانا آن حضرت فرمود:
❄️من خاتم هزار پيغمبرم و تو خاتم هزار وصىّ ميباشى و تكليفى كه بر تو است بر هيچ يك از اوصياء نبوده است. من عرض كردم: يا امير المؤمنين مردم در باره تو بانصاف رفتار نكردند. فرمود:
برادرزاده‏ام آنچه تو خيال ميكنى نيست بخدا قسم من هزار كلمه ميدانم كه بجز من و بجز محمّد صلى اللَّه عليه و آله كسى آن را نميداند و آنان يك آيه از آن را در كتاب خداى عزّ و جلّ ميخوانند و آن آيه اين است: وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كانُوا بِآياتِنا لا يُوقِنُونَ‏ – النّمل: 82
هنگامى كه وعده آنان سر رسيد جنبنده‏اى را براى آنان از زمين بيرون مى‏آوريم تا با آنان سخن گويد كه (اين) مردم بآيات ما يقين پيدا نكردند.
ولى آنچنان كه بايد در آن آيه تدبّر نميكنند.
آيا از پايان حكومت بنى فلان بشما خبر ندهم؟ عرض كرديم: چرا يا امير- المؤمنين فرمود: كشتن نفس محترم در روز محترم در شهر محترم از طايفه‏اى از قريش، قسم بكسى كه دانه را شكافت و بشر را آفريد پس از كشتن او بجز پانزده شب حكومت نخواهند كرد .
عرض كرديم: آيا پيش از اين جريان يا بعد از آن باز چيزى خواهد بود؟
فرمود: صيحه‏اى در ماه رمضان كه بيدار را بوحشت اندازد و خفته را بيدار كند و دوشيزگان را از پشت پرده بيرون كشاند.
الغيبة( للنعماني) / ترجمه فهرى، متن، ص: 301