عبارت زیر را از توحید صدوق فصل دوم حدیث 16 (از امام صادق ع)کمی توضیح بفرمایید. کل شی وقع علیه اسم شی سواه فهو مخلوق الا تری الی قوله ” العزه لله …….

سوال1552 :
عبارت زیر را از توحید صدوق فصل دوم حدیث 16 (از امام صادق ع)کمی توضیح بفرمایید. کل شی وقع علیه اسم شی سواه فهو مخلوق الا تری الی قوله ” العزه لله ……. ترجمه: هر چیزی که بر او اسم شی اطلاق شود مخلوق است به غیر از خداوند، مگر نمی بینی که خداوند فرموده است: عزت و بزرگی مخصوص خداوند است….
🌸🔆❄️بسم الله الرحمن الرحیم❄️🔆🌸
#پاسخ1552
🍀🔅🌟سلام علیکم🌟🔅🍀
🌻🍀🌱🌱🍀🌻
🔆🔅🌱 و اللَّهُ غَيْرُ أَسْمَائِهِ=اسم خدا غیر خداست=اسم خدا آفریده ی خداست و مخلوق است.
🔆🔅🌱و كُلُّ شَيْ‏ءٍ وَقَعَ عَلَيْهِ اسْمُ شَيْ‏ءٍ سِوَاهُ فَهُوَ مَخْلُوقٌأَ =هر چیزی غیر خدا که اسمی داشته باشد به حتم مخلوق است. او هر چند اسم دارد اما از اسمش جداست، اسم خدا آیت و مخلوق خداست!
🌸🔅🌱عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: اللَّهُ غَايَةُ مَنْ غَيَّاهُ وَ الْمُغَيَّا غَيْرُ الْغَايَةِ تَوَحَّدَ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ وَصَفَ نَفْسَهُ بِغَيْرِ مَحْدُودِيَّةٍ فَالذَّاكِرُ اللَّهَ غَيْرُ اللَّهِ وَ اللَّهُ غَيْرُ أَسْمَائِهِ وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ وَقَعَ عَلَيْهِ اسْمُ شَيْ‏ءٍ سِوَاهُ فَهُوَ مَخْلُوقٌأَ لَا تَرَى إِلَى قَوْلِهِ الْعِزَّةَ لِلَّهِ* الْعَظَمَةُ لِلَّهِ وَ قَالَ وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها وَ قَالَ قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَالْأَسْمَاءُ مُضَافَةٌ إِلَيْهِ وَ هُوَ التَّوْحِيدُ الْخَالِص‏
التوحيد (للصدوق)، ص: 58
☀️ از امام جعفر صادق (ع) كه فرمود لفظ الله كه فارسى آن خدا است و نامى از نامهاى او غايت و پايان كسى است كه آن را مغيى و صاحب غايت گردانيده و آنكه غايت قرار دهنده است يعنى ذات مقدس غير غايت است و مراد آنست كه اسم غير مسمى است و احتمال دارد كه لفظ حديث معنى باشد باين معنى كه معنى غايت نيست بهمان معنى كه مذكور شد و در اكثر نسخ كافى نيز معنى است و اولش چنين است كه اللَّه غايتى از غايات است و ليكن آنچه در كتاب است اظهر مينمايد تتمه حديث بربوبيت و پروردگارى يگانگى نمود.
و خود را بغير محدوديت و اندازه ندارى وصف فرمود پس آنكه خدا را ياد ميكند غير خدا است و خدا غير نامهاى خود است و هر چيزى كه نام چيز بر آن واقع شود غير از خدا مخلوق و آفريده است آيا بسوى گفتارش نمى‏نگرى كه‏
العزة لله‏
يعنى غلبه و ارجمندى مخصوص خدا است‏
و العظمة لله‏
يعنى بزرگى همين از براى خدا است و فرمود كه وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها
يعنى از براى خدا است نامهاى نيكو يا نيكوتر پس بخوانيد او را بآنها و فرمود كه قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ يعنى بگو بخوانيد خدا را اللَّه يا بخوانيد او را رحمان يعنى ميخواهيد ذات مقدس را اللَّه بناميد و ميخواهيد رحمان نام كنيد چه بهر يك از اين دو نام كه او را بخوانيد و او را بآن مسمى گردانيد روا باشد زير كه او را نامهاى نيكو يا نيكوتر است و معنى همه يك چيز است و آن ذات مقدس است تتمه حديث و نامها مضاف و منسوبند بسوى او و آن توحيد خالص است كه شائبه كثرت در آن نيست.
اسرار توحيد / ترجمه التوحيد للصدوق، ص: 45