سوال1738 :
لطفا در مورد این کلام آقا امیرالمومنین (ع) راهنمایی بفرمایید:
🌸 ناديده گرفتن احسان [ديگران]، منت گذارى زشت آنان را سبب مى شود.🌸
🔹ميزان الحكمه، ج۳، ص۱۲۹
❓آیا هر کسی که منت می گذارد، به دلیل نادیده گرفته شدن نیکی او توسط افراد است؟
🌸🔆❄️بسم الله الرحمن الرحیم❄️🔆🌸
#پاسخ1738
🍀🔅🌟سلام علیکم🌟🔅🍀
🌻🍀🌱🌱🍀🌻
🌸🔅🌱جحُودُ الْإِحْسَانِ يَحْدُو عَلَى قُبْحِ الِامْتِنَان
🍀معنای اوا:
🔆انکار نیکویی، خواندن(راندن) بر زشتی منت گذاشت است=کسی که نیکویی را انکار میکند، زشتی را تصدیق میکند=کسی که نیکویی را انکار کند زشتی را طلب کند= کسی که نیکویی را انکار کند، خواستار زشتی منت گذاری است=نیکویی را جز منت گذاشت نابود نمیکند و منکر احسان همان اثر را بر نیکویی میگذارد!
🍀معنای دوم:
🔆منکر نیکویی، نیکوکار را به منت گذاری فرا میخواند.
🍀الله اعلم و ولی خدا… ان شاء الله در پیشگاهش به جواب درست تر میرسیم!
🌸🔅🌱ظلْمُ الْإِحْسَانِ قُبْحُ الِامْتِنَانِ.
🍀معنای اول:
🔆ستم احسان زشتی منت گذاشتن است=احسانی که محض نیکویی است ممکن است همان احسان باعث رنج و عذاب شود که همان منت گذاشتن است= یعنی، منت گذاشتن، احسان را به اسباب ظلم و ستم تبدیل میکند.
🍀معنای دوم:
🔆ستم بر احسان، منت گذاشتن است=کسی که در برابر احسان و نیکویی منت میگذارد به احسانش ستم میکند.
🌸🔅🌱 يا أَهْلَ الْمَعْرُوفِ وَ الْإِحْسَانِ لَا تَمُنُّوا بِإِحْسَانِكُمْ فَإِنَّ الْإِحْسَانَ وَ الْمَعْرُوفَ يُبْطِلُهُمَا قُبْحُ الِامْتِنَانِ.
🌸🔅🌱ای اهل خوبی و احسان(ای صاحبان نیکویی)، در برابر احسان خود منت نگذارید، چرا که زشتی منت گذاشتن، احسان و خوبی را باطل میکند.
🍀
🔆🔅🌱اهل تقوا هیچگاه و با انکار و یا تصدیق هیچ کسی نیکویی را با منت گذاشت ضایع نمیسازد، چرا که میداند!
🌻🔅🌱إنَّ اللَّهَ لا يُضيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنينَ
جُحُودُ الْإِحْسَانِ يَحْدُو عَلَى قُبْحِ الِامْتِنَانِ.
انکار احسان، احسان کننده را بر زشتیِ منّت نهادن وامیدارد. توضیح اینکه اگر کسی بجای تشکر و سپاسگذاری، منکر احسانی که به او شده، بشود، باعث میشود احسان کننده، کار نیک و احسان خود را به رخ او بکشد و به او یادآوری کند که در چه زمانی و در کجا و چه مقدار به او احسان نموده است، و بدیهی است که این به رخ کشیدن زشت است، و البته شخصی که منکر احسان شده باعث اینکار زشت شده است.
سلام علیکم
با نظر به
الإسراء : 84 قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى شاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدى سَبيلاً
وقتی احسان و بخشش شخصی انکار میشود، با نظر به اینکه انکار احسان نوعی گناه و معصیت تلقی میشود، اگر امتنان نه صرف انتقام بلکه بخاط تذکر و جهت متوجه ساختن فرد برای جدایی از گناه کفران نعمت باشد امری پسندیده خواهد بود و یا بخاطر ارشاد و با نیات خیرخواهانه باشد باز امتنان به بجا خواهد بود و گرنه هر دو نیت و عملشان قبیح خواهد بود.