سوال2490:
سلام علیکم
لطفا در مورد مطلب زیر نظرتان را بفرمایید. ممنونم
✅✅✅
روزهاییکه مختص احکام تعیین کردیم ، تصمیم گرفتیم یه آیا میدانید ،
ازمسائلیکه مرتب باهاشون سروکارداریم وغالبا ممکنه درآن کوتاهی بشود مطرح کنیم.🌹
آیا می دانید،❓❓ نوشته هایی از اسمهای مقدسیکه تماس بی وضو بروی اونا حرام است وقتی روی نذریها می نویسند ،
مثلا یا علی ویا حسین و…..
اگر بخواهید اون قسمت رو میل کنید طبق فتوای بعضی مراجع یا
باید با وضو باشید✳️
یا هم بزنید که ترکیب اسم بهم ریخته بشود.✳️
توجه توجه 👇👇 ✅✅
در مورد لمس اسم خدا یا جزئی از آن تفاوتهایی درفتاوا وجود دارد،
امام: مس اسم باری تعالی وجزیی ازان به هرزبان وکیفیتی نوشته شده باشد، جایز نیست،
البته اقایان ، سیستانی وخامنه ای ومکارم ؛
بهتراست مس نکند،
✳️✳️درمورد اسما انبیا وائمه علیهم السلام وحضرت زهرا سلام الله
اقایان سبحانی ومکارم فرمودن::
اگر هتک حرمت وبی احترامی باشد حرام است .
اقایان خامنه ای وبهجت و صافی ؛؛
احتیاط واجب
اقای سیستانی
بهتراست مس نکند.
تماس با اسمهای مقدس طبق فتوای بعضی مراجع مطلقا حرامه وبعضی فرمودن بهتره لمس نشه ، تماس دهانم جزو اعضای بدن محسوب میشه
🌸🔆🌷بسم الله الرحمن الرحیم🌷🔆🌸
#پاسخ2490
🍀🔅🌷علیکم السلام🌷🔅🍀
🌷🔅🌱با عنایت به اینکه اسماء حضرات معصومین علیهم السلام مشتق از اسماء حضرت باریتعالی میباشد پس حرمت شان به مانند حفظ اسماء الهی خواهد بود.
🌷🔅🌱البته با علم و باور به این امر، وجوب حفظ حرمت اثبات میشود.
🌷🔅🌱لوح و مداد محدود به صفحه کاغذ چوبی و زغال نبوده بلکه هر نقشی که بر هر لوحی ظاهر شود حکمشان یکسان است.
🌸🔅🌱 قالَ الرَّبُّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنَا الْمَحْمُودُ وَ أَنْتَ مُحَمَّدٌ شَقَقْتُ اسْمَكَ مِنِ اسْمِي …
الأمالي( للصدوق)، النص، ص: 354
🌸🔅🌱هذَا مُحَمَّدٌ وَ أَنَا الْمَحْمُودُ الْحَمِيدُ فِي أَفْعَالِي، شَقَقْتُ لَهُ اسْماً مِنِ اسْمِي.
وَ هَذَا عَلَيٌّ، وَ أَنَا الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ، شَقَقْتُ لَهُ اسْماً مِنِ اسْمِي.
وَ هَذِهِ فَاطِمَةُ وَ أَنَا فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، فَاطِمُ أَعْدَائِي عَنْ رَحْمَتِي يَوْمَ فَصْلِ قَضَائِي، وَ فَاطِمُ أَوْلِيَائِي عَمَّا يَعُرُّهُمْ وَ يُسِيئُهُمْ «4» فَشَقَقْتُ لَهَا اسْماً مِنِ اسْمِي.
وَ هَذَانِ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ وَ أَنَا الْمُحْسِنُ [وَ] الْمُجْمِلُ- شَقَقْتُ اسْمَيْهِمَا مِنِ اسْمِي هَؤُلَاءِ خِيَارُ خَلِيقَتِي وَ كِرَامُ بَرِيَّتِي، بِهِمْ آخُذُ، وَ بِهِمْ أُعْطِي، وَ بِهِمْ أُعَاقِبُ، وَ بِهِمْ أُثِيبُ، فَتَوَسَّلْ إِلَيَّ بِهِمْ. يَا آدَمُ، وَ إِذَا دَهَتْكَ دَاهِيَةٌ، فَاجْعَلْهُمْ إِلَيَّ شُفَعَاءَكَ، فَإِنِّي آلَيْتُ عَلَى نَفْسِي قَسَماً حَقّاً [أَنْ] لَا أُخَيِّبَ بِهِمْ آمِلًا، وَ لَا أَرُدَّ بِهِمْ سَائِلًا.
فَلِذَلِكَ حِينَ زَلَّتْ مِنْهُ الْخَطِيئَةُ، دَعَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِمْ فَتَابَ عَلَيْهِ وَ غَفَرَ لَهُ.
التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام، ص: 220