🔹 شهادت حضرت امام علی النقی الهادی علیه السلام
📖 جلسه هفتگی شرح و تفسیر صحیفه سجادیه (دعای بیستم)
📅 تاریخ: 1403/10/15 – 3 رجب 1446
✨ جلسه: مشکات نور
🎤 سخنران: استاد علی ساعی
برخی موارد مطرح شده در جلسه:
🌟 علم الهی امام علی نقی هادی (ع)
امام علی نقی هادی، حضرتی که خدا خود علومش را به جان مبارکش به ودیعه گذاشت. امین علوم خدا گشت، صاحب سر مکتوم خدا شد. اسرار مکتوم خدا را در دل خود دارد. چنان قوهای خدا به این حضرت بخشید که از هر سری آگاه است. سینهها را میشناسد و از خفایای آنها خبر دارد. خدا از درون تمام سینهها به او خبر میدهد. هرکس هرچه را که مخفی دارد، بر امام علی النقی الهادی آشکار است. 🌿
🌟 شفیع بهشت؛ امام هادی (ع)
هرکس این دعا را بخواند، امامش امام هادی شفیع و قائد او و روانکنندهی او بهسوی بهشت میگردد. خود را معاینه کنیم به حساب نقویه. آیا حساب خود را پرداخت کردهایم؟ از خود حسابرسی کردهایم؟ محاسبهی نفس نقویه را به انجام رساندهایم؟ هادی را در دل خود جستجو کردهایم یا نه؟ اما ودیعهی خداست در دل ما. روزی باید این ودیعه را پس داد. 🌸
🌿 رابطه ازلی امام و مأموم
ما برای امام هادیمان چه کردهایم؟ از خود بازجویی کنیم، بازخواست کنیم. امام هادی امام ماست. پس چه کردهایم با این امام؟ کدام حرکت عظیم بندگی را به سامان رساندهایم؟ چگونه از این وسیلهی الله الهادی بهره جستهایم؟ باید که برای خود حسابی باز کنیم. محاسبه کنیم. محاسبهی رابطهی نقویه. آیا وقتی در درون خود جستجو میکنم امام هادی خود را مییابم یا اثری از او نمیبینم؟ اگر نمیبینم کور امام هستم، یعنی به امامت امام هادی کور و کر هستم. اگر نتوانم جمال زیبایش را با سرود سرور و شیرینی به سرایم، یعنی من زبانم به امام هادی لال است. 🌟
🌸 نور خداوند و رمز صلوات
ولی خدایم که میتواند. من با خدایم باید با امام هادیام، تکتک امامهایم، رابطه ایجاد کنم. نور خدا را من میتوانم بر رخسار خورشید بیفکنم. مگر رمز صلوات را نمیدانیم؟ 🌼
🌟 رمز صلوات و نقش آن در رابطه با امام هادی (ع)
رمز صلوات این است که من صلهای الهی به ناحیه مقدس محمد و آل محمد میفرستم. وقتی وارد جان ولایت امام هادی میشوم، یک رابطهی دوطرفه ایجاد میشود. خداوند مهربان نیز از جانب من به امام فیاضی میکند و صلهی خود را روان میسازد. ما نیز میتوانیم بر امام خود رحمت شویم و از فیض وجودش بهره ببریم. امام هادی یکی از چهار رکن علیون است؛ امیرالمؤمنین، امام زینالعابدین، امام رضا و امام هادی، که در این چهار علی رموز خاصی نهفته است. صلوات جامع با ذکر القاب حضرتشان، ما را به مقام قرب الهی میرساند. 🌿
🌼 تأثیر صلوات و عظمت امام هادی (ع)
ترتیب سلام و صلوات بر امامان، بیماری را شفا میدهد و مرض را شفا میدهد . امام هادی پنجرهای به سوی قلل خفیات است. با این امام میتوانستیم به جهان جان خود و بیرون از خود نظر کنیم. نور خداوند با امام هادی در دسترس ماست، اما چرا از روشنایی او بهره نبردهایم؟ امام هادی سر عظیم است، پنجرهای به جهانهای موازی و متوالی، و راز ورود به اعماق سرالاسرار است. 🌟
🌿 اهمیت شناخت امام هادی (ع)
امام هادی امامی ویژه و خاص است. آیا ما رموز او را کشف کردهایم یا در خواب غفلت بهسر میبریم؟ پرندگان راه خود را از آسمان مییابند، اما آیا ما راه خود را با ستارگان هادی و نقوی پیدا کردهایم؟ اگر جهان هادوی ما خاموش است، باید از این خواب برخیزیم و در مدار هادی سیر کنیم. 🌌
🌟 مدار احسن نقوی و نظم جان با امام هادی (ع)
اگر در مدار امام هادی قرار میگرفتیم، جهان جان و بیرون خود را کشف کرده و اسرار آن را میشناختیم. امامان معصوم، راه نجات ما هستند. امام هادی میتواند نظم و نظام احسن را به جان ما ببخشد و ما را از سردرگمی نجات دهد. اگر این مدار را گم کنیم، چه حادثهی عظیمی رخ خواهد داد؟ 🌸
🌼 شناخت کلام امام هادی (ع) و گشودگی فطرت
آشنایی با کلام امام هادی نشاندهندهی میزان ارتباط ما با وجود مبارک اوست. هرچه با کلام او آشناتر باشیم، دروازههای فطرت ما بیشتر گشوده میشوند. بیگانگی با کلام امام، نشان از بسته بودن دروازههای فطرت ماست. امام هادی امام سر و فطرت است. 🌿
🌿 شناوری در کلام امام هادی (ع) و گشودگی دروازههای فطرت
آیا در بحر این کلام هادی شناور نگشتیم؟ چقدر دروازههای فطرت ما باز شدهاند؟ هرچقدر از کلام امام بیگانه باشیم، نشان از بسته بودن دروازههای فطرت ماست. امام میفرماید: ای فتح، هر جسم با غذا تغذیه میکند. اما خالق که روزیدهنده است، تغذیه نمیشود. خداوند جسم و صورت ندارد، تجزیهپذیر نیست و از هر ترکیب و نقصان مبرا است. او لطیف، خبیر، سمیع، بصیر، واحد، احد و صمد است. 🌟
🌟 خداوند، خالق اشیاء و بینیاز از تغذیه
خداوند انشاگر اشیاء است و به اجسام تجسم میبخشد. او تصویرگر صور است. هر جسمی نیازمند تغذیه است، اما خالق رزاق نیازی به غذا ندارد. نگاه ما از نور تغذیه میکند تا بتوانیم ببینیم، اما خداوند بصیر است بدون آنکه تغذیه کند. این همان مفهوم نفی صفات از خداوند است؛ او بینیاز از غذا و صفات مخلوق است. 🌸
🌼 نیاز انسان به تغذیه و گستردگی آن
نیاز انسان به غذا، چه مادی و چه معنوی، نهایتی ندارد. انسان از اسماء حسنی خداوند تغذیه میکند. خداوند با اسماء خود تغذیه نمیشود، بلکه تغذیه میدهد. صفات خداوند، دارایی او هستند و نشان از بینیازی او دارند. تغذیه به معنای نیاز به تقویت و حرکت است، اما خداوند از این نیازها مبرا است. 🌿
🌟 علم؛ شاهغذاها و گسترهی بینهایت آن
تغذیه انسان شامل کسب منفعت و دفع ضرر است. علم، یکی از اصناف برتر تغذیه است. علم، غذای اصلی است و سایر غذاها در حکم کلیدهایی هستند که انسان را به علم میرسانند. ما در واقع علمخواری میکنیم، اما خداوند نیازی به علم ندارد. او علم را نازل و صادر میکند و علمش بر هر چیزی احاطه دارد. 🌟
🌼 بینیازی خداوند از علم و انواع تغذیه
علم، شادی، غضب و حتی تفکر، همگی نوعی غذا هستند. خداوند از علم تغذیه نمیکند، بلکه خود علم را گسترانده است. او بینیاز از هر نوع غذا، مادی یا معنوی، است. خداوند “یطعم و لا یطعم” است و هر موجودی از صفات و نعمتهای او بهرهمند میشود. 🌸
🌿 تفکر و تعقل؛ جلوههای تغذیه معنوی
تفکر نوعی غذا است. تفکر، تعقل و تألم از جلوههای تغذیه هستند. شنیدن با عضو شنوایی، دیدن با عضو بینایی و فهمیدن با قوه فاهمه، همگی نوعی تغذیهاند. این تغذیهها تا رسیدن به علم ادامه دارند. علم نیز شاهغذاهاست؛ یعنی تغذیهای علمی که به کمال انسان کمک میکند. 🌱
🌟 علم خداوند؛ فراتر از احاطه و وصف
خدا میداند، اما دانستن او به معنای انسانی آن نیست. همانطور که خدا خلق میکند،علم هم می کند، علم را نیز آشکار میکند. او منتظر دانستن یا مشاهده اعمال بندگان نیست. حتی اگر بگوییم خداوند بر علم احاطه دارد، بالاتر از آن است. علم احاطه دارد، اما خداوند فراتر از احاطه و هرگونه وصف است. او اکبر و اعظم است. 🌌
🌸 بینهایت علم خداوند؛ راز ظهور نهایت از دل بینهایت
جهل به درگاهش راه ندارد. بینهایت، ابزاری در دست خداوند است. او بینهایت را آفرید و از دل بینهایت، نهایت را به ظهور رساند. در دل هر نهایتی، بینهایتی نهفته است و این راز، نشانه عظمت ذات بیمثال خداوند است. 🌠
🌿 زمان؛ محیطی برای تکامل و حرکت
زمان نیز نوعی غذا است. عمر ما از زمان تغذیه میکند و بدون آن حرکتی وجود نخواهد داشت. ما زمان را مصرف میکنیم تا حرکت کنیم، دگرگون شویم و به تکامل برسیم. خداوند این چتر زمان را بر جهان گسترانده است. علم نیز هرچیزی را در حبس خود دارد. خداوند از ماورای زمان و علم، حاکم بر این محیط است، اما ماورا بودن او از جنس نیستی و محدودیت نیست. 🌟
