سوال۳۰۴۸:
انسان به طور غریزی قضاوت هایی در مورد شکل ظاهری انسان ها دارد …
به فرض مثال شخصی خوشتیپ و زیبا رو مورد تلقی قرار می گیرد و شخص دیگری برعکس .
بیان مشخصی از این موضوع میان انسان ها وجود دارد شاید که حتی همان شخص بهره چندانی از مبدا زیبایی نداشته باشد اما از زیبایی بهره مند است چنانچه مورد تایید جمعی انسان ها قرار می گیرد این موضوع چگونه قابل جمع با مفهموم زیبایی که مطرح شده است ..؟
معیار تشخیص زیبای شاید از دیدگاه مادی چگونه است …؟
ایا زیبایی ظاهری بی معنی است ..؟
یا همان امتیازی از جانب پروردگاد است که با قلم زیبا ی او این موهبت به شخصی رسیده است .
🌷🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸🌷
#پاسخ3048
🌹علیکم السلام
🌼🌿هر انسانی توان قرائت رموز زیبایی را به فطرت داراست، رموز زیبایی چه در ظاهر و چه در باطن قرار دارند، اما نکته قابل توجه قرائت کامل و به تمام رموزات است، رموزات و ترکیبات آنها حقایق دیگری را از جان زیبایی میگشایند، اما هر کسی توان وصول آن را ندارد.
هر کسی که کاشف تمام رموزات زیبایی را در باطن و ظاهر کسب نماید شایسته تر است که در مورد زیبا و زیبایی و زیباتر اظهار نظر نماید.
🌼🌿هر موجود همچون کتبی هستند که از زیبایی بهره ای دارند یعنی رموزات زیبایی بر پیکر جسم و روان آن درج شده است، اما نباید فراموش کرد که یعضی از علایم زیبایی توسط هر کسی امکان درک و قرائتش نیست، پس عذم قرائت به معنای عدم وجود آن نیست.
🌼🌿اتفاق و اجماع افراد بر امورات خاص دلیل حقانیت آن نبوده و چه بسا بر جمعی بر باطلی اجماع نموده و آن را حق جلوه دهند. تنها اجماع و اتفاق عقلا ملاک و قوانین زیبایی را شکل میدهد.
🌼🌿عقلا همان انسان های سلیم النفسی هستند که قوه ادراک آنها با زشتی ها تباه نشده است. آنها پیرو بدیهیات بوده و از فطریات عدول نمیکنند.
صحت زیبا پنداری، اتفاق افراد بر فرض زیبایی تنها با ارزیابی شخصیت اجماع کنندگان امکان تایید وجود دارد.
