منظور از مواسات در عزاداري امام حسين عليه السلام چيست؟

سوال1379 :
منظور از مواسات در عزاداري امام حسين عليه السلام چيست؟
🌸🔆❄️بسم الله الرحمن الرحیم❄️🔆🌸
#پاسخ1379
🍀🔅🌟سلام علیکم🌟🔅🍀
🌻🍀🌱مواسات در عزاداری یعنی «زین العابدینی» شدن🌱🍀🌻
🔆🔅🌱مواسات در عزاداری امام حسین علیه السلام یک تعبیر ذوقی است و بعضا با آن سوء بهره برداری هایی انجام میشود،
🔆🔅🌱بعضا مواسات با عزاداران امام حسین علیه السلام با مواسات با مصیبت حضرت اشتباه گرفته میشود، مواسات با مصیبت حضرت نمیتواند صحیح باشد چرا که اصلا امکان ندارد، مواسات با عزاداران حضرت هم تنها در حد اظهار هم دردی معنی مییابد، در عصر حاضر مواسات با صاحب اصلی عزا یعنی حضرت مهدی علیه السلام بایستی صورت پذیرد! و بهترین مواسات این است که از حیث سیره خود را شبیه امامان نماییم!
🔆🔅🌱حضرت بقیه الله، یادگار عظیم حضرت سید الشهدا هستند، شاید به جرأت بتوان گفت که حضرت ثمره ی گرانبهای عاشوراست! مهدی علیه السلام یعنی پاسبان دین خدا، امام معروفات و قاتل مکروهات، پس در درجه اول مواسات با حضرت در عزاداری به این شکل میتواند انجام پذیرد که مواسی اهل تقوا بوده و در ثانی لباس تقوا به دل و لباس عزا را قبل از جسم بر قامت همان لباس تقوا بپوشد و بر امامش اقتدا و باقی ادامه مییابد.
🔆🔅🌱کسی که میجواهد در عزاداری اهل مواسات باشد، بایستی با عزاداران واقعی حضرت هم کیش و هم مرام باشد و گرنه اعمالش بازیگری خواهد بود!
🔆🔅🌱وقتی دل به امام ماموم شود، حضرت امام راه انداز قلب ما برای عزای جدّش خواهد بود!
🔆🔅🌱پس مواسات ما تبعیت تام از سیره و سنت مولایمان میباشد!
🔆🔅🌱دل و دیده را به خدای حسین بسپاریم و مواسات را معنا نماییم و گرنه ظاهر با باطن منطبق نخواهد شد!

🌸🔅🌱عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ: الْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ كَالْجَسَدِ الْوَاحِدِ إِذَا اشْتَكَى شَيْئاً مِنْهُ وَجَدَ أَلَمَ «4» ذَلِكَ فِي سَائِرِ جَسَدِهِ لِأَنَّ أَرْوَاحَهُمْ مِنْ رُوحِ اللَّهِ تَعَالَى وَ إِنَّ رُوحَ الْمُؤْمِنِ لَأَشَدُّ اتِّصَالًا بِرُوحِ اللَّهِ مِنِ اتِّصَالِ شُعَاعِ الشَّمْسِ بِهَا .
المؤمن، ص: 39
🌸🔅🌱 عنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ: لِلْمُؤْمِنِ عَلَى الْمُؤْمِنِ سَبْعَةُ حُقُوقٍ وَاجِبَةٍ لَهُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اللَّهُ سَائِلُهُ عَمَّا صَنَعَ فِيهَا الْإِجْلَالِ لَهُ فِي عَيْنِهِ وَ الْوُدُّ لَهُ فِي صَدْرِهِ وَ الْمُوَاسَاةُ لَهُ فِي مَالِهِ وَ أَنْ يُحِبَّ لَهُ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ وَ أَنْ يُحَرِّمَ غِيبَتَهُ وَ أَنْ يَعُودَهُ فِي مَرَضِهِ وَ يُشَيِّعَ جَنَازَتَهُ وَ لَا يَقُولَ فِيهِ بَعْدَ مَوْتِهِ إِلَّا خَيْراً.
الخصال، ج‏2، ص: 352