نگاه ما باید به علم و علم اموزی چگونه باشد و نیز در مورد ارزش زمان توضیحاتی بفرمایید؟

سوال 427
نگاه ما باید به علم و علم اموزی چگونه باشد و نیز در مورد ارزش زمان توضیحاتی بفرمایید؟ ممنون
پاسخ استاد علی ساعی به سوال شماره 427

🌸🔆❄️بسم الله الرحمن الرحیم❄️🔆🌸
#پاسخ استاد علی ساعی به سوال شماره 427
🍀🔅🌟سلام علیکم🌟🔅🍀
🍀❄️🌱🌱❄️🍀 با نگاه صادقی علیه السلام به علم:
🌸🔅🌱 قالَ الصَّادِقُ ع الْعِلْمُ أَصْلُ كُلِّ حَالٍ سَنِيٍّ وَ مُنْتَهَى كُلِّ مَنْزِلَةٍ رَفِيعَةٍ وَ لِذَلِكَ قَالَ النَّبِيُّ ص طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِيضَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ أَيْ عِلْمِ التَّقْوَى وَ الْيَقِينِ وَ قَالَ عَلِيٌّ ع اطْلُبُوا الْعِلْمَ وَ لَوْ بِالصِّينِ وَ هُوَ عِلْمُ مَعْرِفَةِ النَّفْسِ وَ فِيهِ مَعْرِفَةُ الرَّبِّ عَزَّ وَ جَلَّ وَ قَالَ النَّبِيُّ ص مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ ثُمَّ عَلَيْكَ مِنَ الْعِلْمِ بِمَا لَا يَصِحُّ الْعَمَلُ إِلَّا بِهِ وَ هُوَ الْإِخْلَاصُ قَالَ النَّبِيُّ ص نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ عِلْمٍ لَا يَنْفَعُ وَ هُوَ الْعِلْمُ‏ الَّذِي يُضَادُّ الْعَمَلَ بِالْإِخْلَاصِ وَ اعْلَمْ أَنَّ قَلِيلَ الْعِلْمِ يَحْتَاجُ إِلَى كَثِيرِ الْعَمَلِ لِأَنَّ عِلْمَ سَاعَةٍ يُلْزِمُ صَاحِبَهُ اسْتِعْمَالَهُ طُولَ دَهْرِهِ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ ع رَأَيْتُ حَجَراً عَلَيْهِ مَكْتُوبٌ اقْلِبْنِي فَقَلَبْتُهُ فَإِذَا عَلَى بَاطِنِهِ مَكْتُوبٌ مَنْ لَا يَعْمَلُ بِمَا يَعْلَمُ مَشْئُومٌ عَلَيْهِ طَلَبُ مَا لَا يَعْلَمُ وَ مَرْدُودٌ عَلَيْهِ مَا عَلِمَ أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَى دَاوُدَ ع إِنَّ أَهْوَنَ مَا أَنَا صَانِعٌ بِعَالِمٍ غَيْرِ عَامِلٍ بِعِلْمِهِ أَشَدُّ مِنْ سَبْعِينَ عُقُوبَةً بَاطِنَةً أَنْ أُخْرِجَ مِنْ قَلْبِهِ حَلَاوَةَ ذِكْرِي وَ لَيْسَ إِلَى اللَّهِ سُبْحَانَهُ طَرِيقٌ يُسْلَكُ إِلَّا بِعِلْمٍ وَ الْعِلْمُ زَيْنُ الْمَرْءِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ سَائِقُهُ إِلَى الْجَنَّةِ وَ بِهِ يَصِلُ إِلَى رِضْوَانِ اللَّهِ تَعَالَى وَ الْعَالِمُ حَقّاً هُوَ الَّذِي يَنْطِقُ عَنْهُ أَعْمَالُهُ الصَّالِحَةُ وَ أَوْرَادُهُ الزَّاكِيَةُ وَ صِدْقُهُ وَ تَقْوَاهُ لَا لِسَانُهُ وَ مُنَاظَرَتُهُ وَ مُعَادَلَتُهُ وَ تَصَاوُلُهُ وَ دَعْوَاهُ وَ لَقَدْ كَانَ يَطْلُبُ هَذَا الْعِلْمَ فِي غَيْرِ هَذَا الزَّمَانِ مَنْ كَانَ‏ فِيهِ عَقْلٌ وَ نُسُكٌ وَ حِكْمَةٌ وَ حَيَاءٌ وَ خَشْيَةٌ وَ إِنَّا نَرَى طَالِبَهُ الْيَوْمَ مَنْ لَيْسَ فِيهِ مِنْ ذَلِكَ شَيْ‏ءٌ وَ الْعَالِمُ يَحْتَاجُ إِلَى عَقْلٍ وَ رِفْقٍ وَ شَفَقَةٍ وَ نُصْحٍ وَ حِلْمٍ وَ صَبْرٍ وَ قَنَاعَةٍ وَ بَذْلٍ وَ الْمُتَعَلِّمُ يَحْتَاجُ إِلَى رَغْبَةٍ وَ إِرَادَةٍ وَ فَرَاغٍ وَ نُسُكٍ وَ خَشْيَةٍ وَ حِفْظٍ وَ حَزْم‏
مصباح الشريعة، ص: 13
❄️🔅🌱 حضرت صادق (ع) فرموده است: علم داشتن ريشه هر گونه از حالات مخصوص بوده، و نهايت هر مقام بالا و بلندى مى‏باشد، و از اينجاست كه رسول اكرم (ص) فرموده است: طلب كردن و به دست آوردن علم واجب است براى هر فردى از مرد و زن مسلمان، و مراد علوم مربوط به تقوى و تحصيل يقين است.
و باز فرموده است كه: بطلبيد علم را اگر چه در سرزمين چين باشد، و مراد علومى است كه مربوط به معرفة النفس باشد، و شناختن نفس موجب معرفت‏ پروردگار متعال خواهد بود.
و رسول اكرم (ص) فرموده است: كسى كه نفس خود را بشناسد البته خداى خود را شناخته است. و سپس تو را باد كه علومى را ياد بگيرى كه در اصلاح اعمال و تصحيح وظائف تو مؤثر باشد، و آن علوم مربوط به اخلاص است كه بدون آن عملى صحيح و قبول نمى‏شود.
رسول اكرم (ص) فرموده است كه: پناه مى‏برم به خدا از عملى كه نافع نباشد، و آن عملى است كه اخلاص نياورده و بلكه بر خلاف اخلاص نتيجه دهد. و متوجه باش كه اندكى از علم مقتضى بر عمل بسيار است، زيرا چون در موضوعى براى انسان علم حاصل گشت، مى‏بايد پيوسته و تا آخر عمر خود مطابق آن عمل كند.
حضرت عيسى (ع) فرمود: سنگى را ديدم كه روى آن نوشته شده بود مرا بر گردان! پس آن را برگردانيدم، و در طرف ديگر آن نوشته شده بود: كسى كه به علم خود عمل نكند، تحصيل كردن علوم براى او شوم است، و آنچه تا بحال دانسته است به ضرر او برگشت مى‏كند، زيرا علمى كه برابر با عمل نباشد براى صاحبش و بال خواهد بود.
خداوند متعال به حضرت داود وحى فرمود: كمترين چيزى كه با يك عالم بى‏عمل معامله مى‏كنم اينست كه حلاوت و لذت ذكر و مناجات خود را از دل او خارج مى‏نمايم، و اين معنى براى او از هفتاد عقوبت باطنى شديدتر است.
و بايد متوجه شد كه راهى براى سلوك به سوى خداوند متعال نيست مگر به وسيله علم و تا انسان عالم، به وظائف خو نشده و از نشانى‏هاى راه و از خصوصيات سلوك آگاه نباشد؛ نخواهد توانست اين راه را سير كند. پس علم در زندگى دنيوى و از نظر ظاهر زينت انسان است، و از لحاظ معنى و حقيقت؛ او را به سوى بهشت سوق داده، و به مرحله رضوان و خوشنودى پروردگار متعال هدايت خواهد كرد.