سوال1841 :
با سلام خدمت استاد واعضای محترم گروه
سوال:از من پرسیده شده که هر چیزی آثاری دارد مثلا وقتی جایی نم است میگوییم آب ریخته شده، آثار امام زمان عج الله تعالی فرجه که وجود ایشان را در این زمان ثابت کند را بیان کنید، زیرا این شبهه وجود دارد که نعوذ بالله امام عسکری علیه السلام دارای فرزند نبودند، حال چگونه میتوان وجود ایشان را ثابت کرد
🌸🔆❄️بسم الله الرحمن الرحیم❄️🔆🌸
#پاسخ1841
🍀🔅🌟سلام علیکم🌟🔅🍀
🌻🍀🌱🌱🍀🌻
🔆🔅🌱اثبات وجود امام زمان علیه السلام از بدو خلقت عالم هستی مطرح بوده و تمام انبیاء عظام به وجود حضرت شناخت و اعتقاد تام داشتند و مثل عصر حاضر از منتظران آقا بقیه الله الاعظم بودند، در عصر اهل بیت علیهم السلام نیز شناسنامه ی کامل حضرت توسط رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه ی اطهار علیهم السلام مطرح و باعث استحکام باورها نسبت به شخص وجود حضرت و ماموریت و مسئولیت ایشان گردید.
🌻🔅🌱الأنبياء : 105 وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ
🌷در «زبور» بعد از ذكر (تورات) نوشتيم: «بندگان شايستهام وارث (حكومت) زمين خواهند شد!»
🔆🔅🌱گستردگی مستندات روایی و تاریخی و نقل های عمومی جایی را برای بروز هیچ شبهه ای نمیگذارد و اثبات وجود حضرت و تولد ایشان از دودمان امام عسکری به شفافیت و روشنی برای همگان عیان است!
🔆🔅🌱رسول صدق و راستی که خدایش تاییدش فرموده:
🌻🔅🌱النجم : 3 وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى
🌷و هرگز از روى هواى نفس سخن نمىگويد!
🌻🔅🌱النجم : 4 إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحى
🌷آنچه مىگويد چيزى جز وحى كه بر او نازل شده نيست!
🔆🔅🌱ایشان به تولد حضرت از صلب امام العسکری علیه السلام به تواتر اشاره فرموده اند و هر کس که منکر آن شود -نعوذ بالله- خدا را به دروغگویی تهمت زده!
🌸🔅🌱 عنْ دَاوُدَ بْنِ كَثِيرٍ الرَّقِّيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع بِالْمَدِينَةِ فَقَالَ لِي مَا الَّذِي أَبْطَأَ بِكَ يَا دَاوُدُ عَنَّا فَقُلْتُ حَاجَةٌ عَرَضَتْ بِالْكُوفَةِ فَقَالَ مَنْ خَلَّفْتَ بِهَا فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ خَلَّفْتُ بِهَا عَمَّكَ زَيْداً تَرَكْتُهُ رَاكِباً عَلَى فَرَسٍ مُتَقَلِّداً سَيْفاً «5» يُنَادِي بِأَعْلَى صَوْتِهِ سَلُونِي سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي فَبَيْنَ جَوَانِحِي عِلْمٌ جَمٌّ قَدْ عَرَفْتُ النَّاسِخَ مِنَ الْمَنْسُوخِ وَ الْمَثَانِيَ وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ وَ إِنِّي الْعَلَمُ بَيْنَ اللَّهِ وَ بَيْنَكُمْ فَقَالَ لِي يَا دَاوُدُ لَقَدْ ذَهَبَتْ بِكَ الْمَذَاهِبُ ثُمَّ نَادَى يَا سَمَاعَةَ بْنَ مِهْرَانَ ايتِنِي بِسَلَّةِ الرُّطَبِ فَأَتَاهُ بِسَلَّةٍ فِيهَا رُطَبٌ فَتَنَاوَلَ مِنْهَا رُطَبَةً فَأَكَلَهَا وَ اسْتَخْرَجَ النَّوَاةَ مِنْ فِيهِ فَغَرَسَهَا فِي الْأَرْضِ فَفَلَقَتْ وَ أَنْبَتَتْ وَ أَطْلَعَتْ وَ أَغْدَقَتْ فَضَرَبَ بِيَدِهِ إِلَى بُسْرَةٍ مِنْ عَذْقٍ فَشَقَّهَا وَ اسْتَخْرَجَ مِنْهَا رَقّاً أَبْيَضَ فَفَضَّهُ وَ دَفَعَهُ إِلَيَّ وَ قَالَ اقْرَأْهُ فَقَرَأْتُهُ وَ إِذَا فِيهِ سَطْرَانِ السَّطْرُ الْأَوَّلُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الثَّانِي إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيِّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ الْخَلَفُ الْحُجَّةُ ثُمَّ قَالَ يَا دَاوُدُ أَ تَدْرِي مَتَى كُتِبَ هَذَا فِي هَذَا قُلْتُ اللَّهُ أَعْلَمُ وَ رَسُولُهُ وَ أَنْتُمْ فَقَالَ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ اللَّهُ آدَمَ بِأَلْفَيْ عَامٍ.
الغيبة( للنعماني)، النص، ص: 87
🌷 داود بن كثير رقّى گويد: «در مدينه خدمت امام صادق عليه السّلام رسيدم، آن حضرت به من فرمود: چه چيز باعث كندى و تأخير تو در آمدن به نزد ما شده است؟
عرض كردم: كارى در كوفه پيش آمده بود، حضرت فرمود چه كسى را پشت سر گذاشتى؟ عرض كردم فدايت شوم عمويتان زيد را در آنجا به حال خود رها كردم، و در حالى از او جدا شدم كه بر اسبى سوار و شمشيرى به دوش خود آويخته بود و با صداى هر چه بلندتر فرياد مىزد پيش از آنكه مرا نيابيد مسائل خود را از من بپرسيد كه نزد من دانش فراوانى انباشته شده است، من ناسخ و منسوخ و مثانى و قرآن عظيم را دريافتهام، من خود همان شاخص و نشانه بين شما و خداوند هستم، پس آن حضرت به من فرمود:
اين مسلكگرائيها و فرقهگرائيها، اى داود تو را از واقع پرت ساخته است. بعد صدا زد اى سماعة بن مهران سبدى خرما نزد من بياور، و او سبدى كه حاوى خرما بود نزد آن حضرت آورد آن حضرت دانهاى خرما از آن برداشته خورد و هسته آن را از دهان خود بيرون آورد و در زمين كاشت، پس آن هسته شكافته شده روئيده و جوانه زده و شاخ و برگ و ميوه داد،- پس حضرت با دست خود به خرماى نارسى زده آن را از خوشه چيد و از درون آن ورقهاى نازك (پوستهاى ظريف) به رنگ سفيد بيرون آورده آن را باز نمود و به دست من داد و فرمود: آن را بخوان من آن را خواندم در آن دو سطر مرقوم بود (به اين ترتيب كه) سطر اوّل جمله:
«لا إله إلّا اللَّه، محمّد رسول اللَّه»
و سطر دوم اين جملات:
«همانا شمار ماهها نزد خداوند دوازده ماه است در كتاب خدا از روزى كه آسمانها و زمين را آفريد كه چهار ماه از آنها حرام است آن دين مستقيم همين است يعنى امير المؤمنين علىّ ابن أبى طالب، حسن بن علىّ، حسين بن علىّ، علىّ بن الحسين، محمّد بن علىّ، جعفر بن محمّد، موسى بن جعفر، علىّ بن موسى، محمّد بن علىّ، علىّ بن محمّد، حسن بن علىّ، و آن بازمانده كه حجّت خداوند بر روى زمين است» سپس آن حضرت فرمود: اى داود آيا مىدانى اين (دو سطر) چه زمانى در اين (پوسته نازك) نوشته شده؟ عرض كردم: خدا و رسولش بهتر مىدانند و شما خود آگاه تريد، پس فرمود: دو هزار سال پيش از اينكه خداوند آدم را بيافريند»
الغيببة (للنعماني )/ ترجمه غفارى، ص: 126
برای مطالعه بیشتر لطفا به فایل ضمیمه مراجعه فرمایید!👆
