🌻🔆🔆🌻
🌼🔆🌼فتح قلل صفات🌼🔆🌼
🔹 جلسات هفتگی شرح و تفسیر صحیفه سجادیه
📅 تاریخ: 1403/12/16 -5 رمضان 1446
✨ جلسه: مشکات نور
🎤 سخنران: استاد علی ساعی
📝 برخی موارد مطرح شده در جلسه:
ماه رمضان؛ شاهراهی بی‌نظیر به سوی رضوان الهی 🌙
ای ماه مبارک رمضان!
تو یکی از شاهراه‌های بی‌نظیر به سوی “رضوان‌الله” هستی!
“شهرالله” همان شهری است که ما را با سریع‌ترین و پرشتاب‌ترین سرعت‌ها، به سوی “لقای حضرت رضا” می‌رساند!
ما را به بلندای “رضوان‌الله” نائل می‌گرداند!
آری، ماه مبارک رمضان، همان “سُلَّمُ الله” است!
عالی‌ترین نردبان به سوی خدا!
رساننده‌ی ما به “باغ رضوان”!
“شهرالله” است!
“شهر رمضان” است!
و رمضان، یکی از نام‌های خداوند است!
ناشناخته‌ترین نام‌های او!
اما کیست که “رمضان” را بشناسد؟
کیست که بداند رمضان کیست یا چیست؟
رمضان؛ شهر الصیام، شهر تعطیلی از غیر خدا 🏙
“رمضان”، “شهرالله” است!
“شهره” است!
“شهر الصیام” است!
“شهر ایستادن” است!
ایستادن از غیر خدا!
“شهر تعطیل شدن” است!
تعطیل شدن از غیر خداوند!
“شهرالله” آمد، تا تعطیل شویم!
تا تعطیل کنیم!
تا هرگونه بازار غیرخدا را راکد و متوقف کنیم!
“شهرالله” آمد، تا مسیرمان از تمام بیراهه‌ها، به راه “رضوان‌الله” مستقیم شود!
ماه مبارک رمضان آمد، تا ما گل شویم!
گِل را تبدیل به گُل کنیم!
تا ناب شویم!
تا از هر رجس و نجاست رها شویم!
تا از تمام پلیدی‌ها آزاد شویم!
انسان، تا زمانی که از وجودش “شهد” و “شربت” تراوش نشود، باید به خود شک کند!
هنوز راه ادامه دارد!
به مقصد نرسیده است!
به کمال اخلاص دست نیافته است!
زمانی که از انسان، نور بجوشد، زمانی که تنها زیبایی از او ظاهر شود…
آنگاه، او رسیده است!
آنگاه، او “رمضانی” شده است!
ماه مبارک رمضان آمد، تا بفهمیم که باید “خلاص” شویم!
تا “بااخلاص” شویم!
اما از چه باید خلاص شد؟
از “مکروهات”؟
آه، نه!
نه‌تنها از مکروهات، بلکه از تمام “مکرومات”!
باید از همه‌ی آن‌ها گذر کرد!
باید از تمام مکرومات الهی عبور کرد، و به “باغ رضوان خدا” جهید!
راه رمضان، راه خدا؛ رمز نامکشوف این ماه 🛤
این است راه رمضان!
راه خدا!
راهی به سوی خدا!
این، رمزی تازه است!
رمز نامکشوف “ماه مبارک رمضان”!
انسان، باید از تمام نعمات خدا عبور کند!
نباید بر روی “آیات خدا” توقف کند!
آیات خدا، راهنما هستند!
تا راهی شویم، تا به مقصد برسیم!
انسان، اگر به خطا رفته، باید که خود را اصلاح کند!
اگر بخواهیم “ماهیت ماه مبارک رمضان” را در یک جمله خلاصه کنیم، این است:
“کمالُ الإخلاصِ لَهُ نَفْیُ الصِّفاتِ عَنْهُ”
از دو بعد، به این کلامِ مقصدِ توحید بنگریم:
✅ هم باید به “توحید علمی” برسیم!
✅ هم باید به “توحید عملی” دست پیدا کنیم!
اما چگونه؟
یک راز بسیار سری، در این کلامِ مولا نهفته است!
یعنی، گذشتن از هرچه “صفات” است!
یعنی، گذشتن از هرچه “آیات” است!
یعنی، فتح تمام قله‌های “صفات خدا”!
فتح تمام قله‌های “آیات خدا”!
و زمانی که این قله‌ها فتح شوند…
آنجا، مقصد ماست!
رسیده‌ایم!
معنای حقیقی “إنا لله و إنا إلیه راجعون” 🔄
“إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ”، آنجا معنا می‌یابد!
یعنی طی کردن تمامی “سُبُلٌ إِلَى اللَّهِ”!
وقتی همه‌ی راه‌ها طی شد…
وقتی همه‌ی راه‌ها به پایان رسید…
دیگر تمام است!
“رسیده‌ایم”!
“رسیده‌ایم” به “ماورای صفات”!
“رسیده‌ایم” به “ماورای بندگی خدا”!
و اینجا، جایی است که بندگی خدا در ما به اثبات می‌رسد!
اینجا، تازه وقت “دیدار با معبود” است!
“کمالُ الإخلاصِ لَهُ”
شاید این، رمزی بود که تا پیش از این، بدان دست نیافته بودیم!
برکت و رحمت ماه رمضان؛ هدیه‌ای که در جانمان ماندگار است 🎁
“برکتِ” ماه رمضان در چیست؟
“مبارکیِ” ماه مبارک رمضان در چیست؟
در این است که این ماه، هر لحظه، در هر اقبالی، ما را از کرامت‌های بی‌بدیلش بهره‌مند می‌سازد!
این ماه، ما را از “اهل کرامت‌الله” قرار می‌دهد!
ماه خدا، به بندگان خدا رو نموده است!
و ما، با ماه رمضان، پیوسته در برکت و مبارکی هستیم!
ماه مبارک، با “برکت”، “رحمت” و “مغفرت” آمد!
اما نه آنکه آن‌ها را ببرد…
بلکه آن‌ها را “آورده است”!
“برکت”، “رحمت” و “مغفرت” را آورده است!
تا در جانمان “مستقر” شود!
و خداوند متعال، هدایای خود را پس نمی‌گیرد!
آن برکات، آن رحمات، آن مغفرات، باید در جانمان برویند!
باید شکوفا شوند!
ماه رمضان و انسان مبارک؛ برکت متقابل 🌙✨
ماه مبارک و انسان مبارک، نسبت به یکدیگر “مبارک” هستند!
هم بنده نسبت به ماه، هم ماه نسبت به بنده!
همه باید نسبت به همدیگر، “مبارک” باشند!
انسان، باید که نسبت به جهان هستی، “رمز برکت خدا” گردد!
ای کاش، “فضل و حرمت” ماه مبارک را می‌دانستیم!
ای کاش، به معرفت “رمضان”، به معرفت “ماه مبارک رمضان”، می‌رسیدیم!
اللهم عرّفْنی نفسک…
اللهم عرّفْنی نام مقدس رمضانت…
اللهم عرّفْنی حرمت ماه مبارکت…
اللهم عرّفْنی هر آنچه را که بدان نیاز دارم!
ای کاش، عظمت ماه مبارک را می‌دانستیم!
و از تهِ دل آرزو می‌کردیم که تمام سالمان، ماه مبارک رمضان باشد!
آرزوی تمام سال، رمضان شدن! 🌟
اگر بندگان خدا می‌دانستند که در “ماه رمضان” چه نهفته است…
آرزو می‌کردند که تمام سالشان، رمضان باشد!
این ماه مبارک، به ما “روی آورده” است!
“به ما روی آورده” است!
ما به استهلال ماه نشستیم…
اما ماه مبارک، پیش از آنکه ما استهلال کنیم، ما را استهلال نمود!
ما را دید!
ما را فرا خواند!
بندگان خدا را!
حاصل جمع برکت، رحمت و مغفرت چیست؟ 🕊
آیا می‌دانیم حاصل جمع “برکت”، “رحمت” و “مغفرت”، چه می‌شود؟
واقعاً، حاصل آن چیست؟
وقتی “برکت”، با “رحمت خدا” آمیخته شود، و آن نیز با “مغفرت خدا” در جان انسان عجین گردد…
چه غوغایی که نمی‌کند!
انسان را، به کجاها که نمی‌رساند!
ماه مبارک رمضان، به ما روی آورد!
به استقبال ما آمد!
با “سه آغوش” خود…
✅ آغوش برکت
✅ آغوش رحمت
✅ آغوش مغفرت
ماه مبارک، “بزرگ‌ترین شانس” بندگان خداست!
کیست که منکر شانس شود؟
در حالی که “ماه مبارک رمضان” را در میان خود دارد؟
همه با شانس هستند!
همه با اقبال هستند!
گنج‌جویان کجایند؟! 💎
گنج‌جویان کجایند؟
تا “عظمت ماه مبارک” را دریابند؟
چه ندارد این ماه مبارک، که به آن دست نیابند؟!
ذره‌به‌ذره…
آجر‌به‌آجر…
دیوار‌به‌دیوار…
بیت‌به‌بیت…
غرفه‌به‌غرفه…
عمارت‌به‌عمارت…
همه و همه، از “جواهرات ناب و بی‌بدیل” است!
روزش… شبش… ساعاتش… لحظه‌هایش…
خوابش… بیداری‌اش… نفس‌هایش…
همه، غوغا می‌کند!
این، همان “شهری” است که ما را به “ضیافة‌الله” فراخوانده است!
اما آیا ضیافت، غیر از “برکت”، “رحمت” و “مغفرت” است؟
این‌ها، تنها “پیش‌غذا” و “پیش‌پذیرایی” خداوند است!
قبل از پذیراییِ اصلی‌اش!
اما مگر “برکت خدا” چه کم دارد؟
مگر “رحمت خدا”، همه‌چیز را در بر نگرفته است؟
مگر هرکه به “مغفرت خدا” برسد، به همه‌چیز نرسیده است؟
پس دیگر چه می‌ماند؟
بعد از این، نوبت “ضیافة‌الله” است!
اما چه کسی، بالای این سفره می‌نشیند؟
“آنکه از کرامت‌الله” است!
جزای بی‌بدیل ماه رمضان؛ چرا خدا خود، پاداش می‌دهد؟ ✨
جنس این “ضیافت” از چیست؟
یا که از هیچ چیز نیست؟
بی‌بدیل است!
چراکه، خودِ خداوند فرمود:
“من خود، جزا می‌دهم!”
اما مگر تمام پاداش‌های این عالم، از خدا نیست؟
پس چرا جزای “ماه مبارک”، به خودِ او اختصاص یافته است؟
اینجا، رمزی نهفته است!
رمزی که به آن اشاره خواهیم کرد…
اگر نفس‌هایمان در ماه مبارک، “تسبیح خدا” باشد…
حال و هوای ملکوتی‌مان، چه خواهد شد؟
“عشق و محبت خدا”، چه جلوه‌ای خواهد داشت؟
ماه رمضان؛ تبدیل انسان به سرزمین ذکر و عشق 🌿
انسان، در این ماه، به یک‌باره، به “سرزمین ذکرآباد” تبدیل می‌شود!
به “بلد عشق‌آباد” می‌رسد!
اما چه کنیم تا به “کرامات عالیات” و “ضیافت خاص خدا” دست یابیم؟
چه کنیم که کم نیاوریم و به‌طور کامل مستفیض شویم؟
چه کنیم که “تمام سفره‌ی خدا” را یک‌باره نوش جان کنیم؟
تنها یک راه دارد:
“دست به دامن خودِ میزبان شویم!”
ما، میهمان آن “میزبانی” هستیم که تنها اوست که می‌تواند ما را “توانا” گرداند!
تنها اوست که ما را به تناولِ “تمام نعماتِ سفره‌ی والایش” موفق می‌گرداند!
رمز بهره‌مندی از سفره‌ی خدا 🔑
آری، “رمزش” همین است!
“وقتی دست به دامن خدا شدم…”
✅ با نیّاتِ صادقه…
✅ با دل‌های طاهره…
آن وقت است که خداوند، توفیق می‌بخشد!
نشانه‌اش چیست؟
✅ “متوقف در خدا” می‌شوم!
✅ به “صیام‌الله” می‌رسم!
✅ قرآن را به آغوش می‌کشم!
و این، نشانه‌ی بارز این است که “موفق” گشته‌ام!
ماه مبارک رمضان، چه شباهت زیبایی به “قرآن” دارد!
ماه “قرآن” است!
مومنان حقیقی، شفا یافتگان رمضان و قرآن 📖
تنها “مؤمنان” از این ماه بهره‌مند می‌شوند!
آنانی که به حقیقت، “مؤمن” هستند!
نه آنان که تنها “شبیه مؤمنان” هستند، اما دل‌هایشان چون “منافقان” است!
“مؤمنان حقیقی”، شفا‌یافتگان قرآن و ماه مبارک رمضان هستند!
اما “ظالمان”، جز خسارت از این ماه نمی‌برند!
از “ماه مبارک” نیز جز خسارت، نصیبشان نمی‌شود!
وای بر آنان که “غافل” هستند!
چه برسد به آنان که “هتاک” هستند!
این ماه، به ما “روی آورده” است!
و با این روی آوردن، “کل جهان هستی” به ما رخ نموده است!
“کلام‌الله مجید”، به ما “رخ نشان داده” است!
پس “سلامِ ابدی” ما بر “ماه مبارک رمضان”!
بر “لیلة‌القدر” آن!
و بر “قرآنی” که در این ماه نازل شده است!
و بر “وجود مبارکی” که لیلة‌القدر و ماه رمضان، تنها با او معنا می‌یابند!
جریان خون رمضان در رگ‌های ما 🩸
آری، ماه مبارک رمضان رسید!
تا “خون رمضان” در رگ‌های ما جاری شود!
اما چه می‌شود وقتی “خون یک انسان پاک” به رگ‌های ما تزریق شود؟
حال ما دگرگون می‌شود!
پس وقتی “ماه رمضان”، با “جلال و عظمتش”، بر روحمان جریان می‌یابد…
چه حالی باید پیدا کنیم؟
چگونه، “حق این ماه” را باید ادا کنیم؟
باید که “معرفت” آن را به دست آوریم!
بدون معرفت، چگونه می‌توان در “سبیل رضوان‌الله” طی طریق کرد؟
ماه رمضان؛ ماه استغفار، تحلیل و توحید 🌙
“شهرالله” است!
“ماه خدا” است!
“ماه زیبایی” است!
“ماه استغفار و تحلیل” است!
باید که در این ماه، بیش از پیش، “لا اله الا الله” بگوییم!
باید که “نور توحید” از جانمان زبانه بکشد!
“ماه الله اکبر گفتن” است!
“الله اکبر مِنْ أنْ یُوصَف”!
“ماه تمجید و تحمید” است!
“ماه عاشقی” است!
باید که در این ماه، “ترانه‌ی عشق خدا” را سر دهیم!
“ماه تسبیح و تنزیه اوست”!
“ماه بهار فقرا” است!
باید که به فقرا سر بزنیم!
باید که نوازششان کنیم!
باید که “جوار نعمات خدا” را گرامی بداریم!
باید که برای نعمات خدا، “همسایه‌ی خوبی” شویم!
✅ هرچه “نعمت خدا” است، باید گرامی داشته شود!
✅ نعمت “علمی” خدا!
✅ نعمت “فقهی” خدا!
✅ نعمت “قرآنی” خدا!
✅ نعمت “عترتی” خدا!
باید در برابر تمام این نعمت‌ها، “سپاسگزار” باشیم!
ماه رمضان؛ ماه صله‌ی اخوان و اطعام فقرا 🤝🍽
“ماه صله‌ی اخوان” است!
“ماه اطعام فقرا و مساکین” است!
“ماه افطار” است!
“ماه افطارِ صائمان” است!
“ماه رهایی” است!
اگر در این ماه “رها” نگردیم…
پس کِی “مزه‌ی رهایی” را خواهیم چشید؟
رمز بی‌همتای روزه و پاداش الهی 🔑
“روزه، مختص من است، و من خود، جزای آن را می‌دهم!”
هرچه تلاش می‌کنم که معنایش را دریابم…
گرفتارتر می‌شوم!
“روزه”، مختص “ذات بی‌همتای خدا” است!
و “جزای” آن نیز، مخصوص “ذات او” است!
اما این یعنی چه؟
✅ آیا یعنی “پاداشی بی‌واسطه” است که نظیر ندارد؟
✅ آیا یعنی “کسی نمی‌تواند حدس بزند” که پاداش روزه‌ی ماه مبارک رمضان چیست؟
گویا خداوند، این “پاداش” را چنان آفریده که “انسان” نتواند درکش کند!
اراده‌ی مستقیم خدا، روزه‌دار را غرق خواهد کرد!
هرکه از “همه‌چیز” ببُرد…
جزای او نیز از “همه‌چیز” متفاوت خواهد شد!
✅ نه از جنس نعمت‌هاست!
✅ نه از جنس اسماء است!
✅ نه از جنس صفات است!
پس کیست که “صائم إلی الله” شود؟
خوشا به حال آن “صائم إلی الله”، که تمام اعضا، جوارح و جوانحش “روزه‌دار” است!
گویا که این صائم، از تمام “حجاب‌ها” عبور می‌کند!
به “ایستگاه آخر” می‌رسد!
“قلل صفات” را فتح می‌کند!
“ماورای صفات” را درک می‌کند!
و آن وقت، می‌یابد که “جزای بی‌واسطه”، چه مزه‌ای دارد!
یا شاید اصلاً از جنس “مزه” نیست!
روزه‌دار، مهمانِ ویژه‌ی خداوند است 🏆
آری، “روزه” مخصوص “او” است!
“روزه‌دار” نیز، مخصوص “او” است!
و “جزا” نیز، تنها به “او” اختصاص دارد!
او هیچ “خادمی” را برای پذیرایی از روزه‌دارش نمی‌پذیرد!
“خودِ خدا”، پذیرایی خواهد کرد!
و این، همان “رمزی” است که امام سجاد (ع) به ما آموخته است!
همان “رمزی” است که باید به آن “برسیم”!
روزه، مرگ هوای نفس و فرمانروایی خدا 🏹
“روزه”، “هوای نفس” را “می‌میراند”!
“حکم‌رانی” را از “هوای نفس” می‌گیرد!
“روزه”، “هوای نفس” را “به خواب” می‌برد!
“فرمان” را از دست نفس می‌گیرد!
✅ آن “فرمانروای خودخوانده” را، از قدرت ساقط می‌کند!
✅ “گردن‌کلفت نفس” را می‌شکند!
✅ “آن سگِ هار نفس” را “رام” می‌کند!
آری، “روزه”، “سرکشان” را نرم می‌کند!
روزه، مرگ اشتهای طبع و زنده شدن اشتهای ملکوتی ✨
“روزه”، “شهوت طبع” را می‌میراند!
“اشتها” را از “طبع” می‌گیرد!
چرا باید که “طبع آدمی”، اشتها کند، تا “او را به خاک سیاه” بکشاند؟
✅ باید با “اشتهای عقل”، راه “بندگی خدا” را در پیش گرفت!
✅ باید “طبع آدمی”، پشت “قبله‌ی عقل” قرار گیرد!
✅ تا به “اشتهای خدا”، “اشتها” کند!
✅ آنچه را که “خدا” می‌خواهد، همان را بخواهد!
✅ “اشتها”، “اشتهایی ملکوتی” شود!
✅ “اشتها”، “اشتهایی رضوانی” گردد!
روزه، صفای قلب و پاکی جوارح 💎
“روزه‌ی ماه مبارک رمضان”، به “قلب”، “صفا” می‌بخشد!
“دل آدمی” را “نورانی” می‌کند!
“گرد و غبارش” را می‌زداید!
“صافش” می‌گرداند!
“اعضا و جوارح” را “شستشو” می‌کند!
“پاک” و “نظیف” می‌سازد!
✅ اما “پاکی اعضا و جوارح”، یک “رمز” است!
چرا از “انسان”، این‌همه “پلیدی” تولید می‌شود؟
انسان باید که “جهان هستی” را “خوش‌بو” کند!
اما چرا خود، “پلید” می‌گردد؟
چرا خودش، از “بوی خودش” بدش می‌آید؟
چرا ظاهرش، نیاز به شستشو دارد؟
این “پلیدی”، از کجا آمده است؟
حالا کاری به آن “نجاست‌های باطنی” نداریم!
اما “روزه”، آمده است که “اعضا و جوارح” را “پاک کند”!
به خدا، اگر “پاک” شود…
دیگر از “انسان”، “نجاستی” خارج نخواهد شد!
✅ ماه مبارک آمد، تا از “نجاست‌ها” خلاص شویم!
✅ تا از “هرچه پلیدی” است، “خارج” شویم!
✅ تا از “انسان”، “نور” تابش کند!
✅ تا از او، “عسل گوارا” و “شیرین‌تر از عسل”، تراوش کند!
