سوال2760:
منظوراز تجلی خدا با توجه ب حدیث زیر چیست؟
امام علی ع: مارایت شیئا الا ورایت الله قبله وبعده ومعه وفیه
و عین الله بودن و یدالله بودن و وجه الله بودن …..مخلوقات،یعنی تجلی خدا در مخلوقات؟
البته فی الجمله میدونم مثلا عین الله یعنی با چشم خدایی دیدن …..ولی سوالم اینه اگر تمام اینها ک فقط در حضرات معصومین علیهم السلام ب نحو اتّم و اکمل تجلی پیدا میکنه یعنی تجلی خدا در حضرات؟
یعنی فقط آنها مجرای اراده ی الهی در زمینند؟
🌷🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸🌷
#پاسخ2760
🌹علیکم السلام
🌼🌿تجلّی خدا به معنای تاباندن نور و عظمت و قدرت و جمال و جلال الهی است؛ و همه آنها در منطقه اسماء حسنای الهی قرار دارد، یعنی خدا جلواتی از اسماء حسنایش را به نمایش میگذارد.
🌼🌿نباید چنین گمان شود که خدای متعال ذاتش را به نمایش میگذارد و یا -نعوذ بالله- جلواتی از ذاتش را آشکار میسازد، چرا که در اینصورت به تجزیه پذیر بودن ذات احد و واحد خدا قائل و محکوم شده ایم و او منزه از چنین اوصاف است.
🌼🌿مراد از رویت در حدیث مذکور توجهات خاص و ویژه و عالیترین ارتباط مخلوق با خالق میباشد، به واقع رویت عالیترین جلوات اسماء و امثال و کلمات و آیات خداست.
🌼🌿حتی رویت قلبی با حقایق ایمانی به معنای احاطه قلبی و یا احاطه بصیرت قلبی نیست بلکه مراد از آن انباشتن دل با کمال نور ایمان در توجه به ساحت قدسی است، چرا که کمال ایمان اوج بصیرت ایمانی را به دنبال داشته که صاحبش را به فیض تجلی اسم مبارک المومن نائل میسازد.
🌼🌿رسیدن به مدارج عین الله و ید الله و … به واقع رسیدن به مقام مجتبایی و مصطفایی در درگاه خداست که خالق عالم حقایق عالم هستی را برای وجود منتخب آشکار نموده و او را به درجه عین اللهی می رساند و یا خالق هستی قدرت خویش را با او به ظهور میرساند و او ید الله میشود، لازم به ذکر نیست که قوت و بصیرت از تجلیات و ظهور اسم مبارک القوی و البصر است.
🌼🌿حضرات معصومین علیهم السلام اسماء حسنای الهی هستند و عالم هستی تجلیات همین اسماء حسنا میباشد و خود حضرات تجلیات اعظم خدایند که همان ظهور مشیت و اراده اولیه الهی است.
🌹🌿متَجَلٍّ لَا بِاسْتِهْلَالِ رُؤْيَةٍ
🌼🌿
🌸🌿 عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: بَيْنَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع يَخْطُبُ عَلَى مِنْبَرِ الْكُوفَةِ إِذْ قَامَ إِلَيْهِ رَجُلٌ يُقَالُ لَهُ- ذِعْلِبٌ «3» ذُو لِسَانٍ بَلِيغٍ فِي الْخُطَبِ شُجَاعُ الْقَلْبِ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ هَلْ رَأَيْتَ رَبَّكَ قَالَ وَيْلَكَ يَا ذِعْلِبُ مَا كُنْتُ أَعْبُدُ رَبّاً لَمْ أَرَهُ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ كَيْفَ رَأَيْتَهُ قَالَ وَيْلَكَ يَا ذِعْلِبُ لَمْ تَرَهُ الْعُيُونُ بِمُشَاهَدَةِ الْأَبْصَارِ «4» وَ لَكِنْ رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِيمَانِ وَيْلَكَ يَا ذِعْلِبُ إِنَّ رَبِّي لَطِيفُ اللَّطَافَةِ لَا يُوصَفُ بِاللُّطْفِ عَظِيمُ الْعَظَمَةِ لَا يُوصَفُ بِالْعِظَمِ كَبِيرُ الْكِبْرِيَاءِ لَا يُوصَفُ بِالْكِبَرِ جَلِيلُ الْجَلَالَةِ لَا يُوصَفُ بِالغِلَظِ قَبْلَ كُلِّ شَيْءٍ لَا يُقَالُ شَيْءٌ قَبْلَهُ وَ بَعْدَ كُلِّ شَيْءٍ لَا يُقَالُ لَهُ بَعْدٌ شَاءَ الْأَشْيَاءَ لَا بِهِمَّةٍ- دَرَّاكٌ لَا بِخَدِيعَةٍ فِي الْأَشْيَاءِ كُلِّهَا غَيْرُ مُتَمَازِجٍ بِهَا وَ لَا بَائِنٌ مِنْهَا ظَاهِرٌ لَا بِتَأْوِيلِ الْمُبَاشَرَةِ مُتَجَلٍّ لَا بِاسْتِهْلَالِ رُؤْيَةٍ نَاءٍ لَا بِمَسَافَةٍ قَرِيبٌ لَا بِمُدَانَاةٍ لَطِيف …
الكافي (ط – الإسلامية)، ج1، ص: 138
🌷🌿ه از امام جعفر صادق عليه السلام كه آن حضرت فرمود: «در بين خطبه خواندن امير المؤمنين عليه السلام بر منبر مسجد كوفه، مردى به سوى او برخاست كه او را ذِعْلب مىگفتند عرض كرد كه: يا امير المؤمنين، آيا پروردگار خود را ديدهاى؟
حضرت فرمود: واى بر تو اى ذِعلب، من هرگز چنان نبودهام كه پروردگارى را عبادت كنم كه او را نديده باشم.
