آیا مصنوعاتی مانند چاقو نیز شعور دارند ؟ آیا آن ها نیز در پی عملکرد خود ثواب یا عقاب دارند ؟ آیا نحوه ی خلقت هر مصنوعی یکسان است ؟

سوال2185:
#تکمله_سوال_2170
سلام علیکم
با توجه به اینکه در آفرینش دو قسم از خلقت موجود است. یعنی برخی از آب شیرین آفریده شدند، برخی از آب شور.
حال سوالهایی که برایم ایجاد میشود، اگر هر اسباب و ابزاری، شعور مخصوص بخود دارد،
سوم؟
با توجه به بند اول سوالم، مثلا یک چاقو آیا عقاب و ثواب خواهد شد!؟ چون ذات آفرینش یک چاقو برای بریدن است. فرمان الهی بر بریدن با صاحبش است. اول اینکه آیا چاقو از آب شور افریده شده یا شیرین؟ یا هر چاقویی با چاقوی دیگر متفاوت است؟ یعنی ممکن است یک چاقویی از اب شیرین و دیگری از اب شور افریده شده باشد!؟
🌸🔆🌷بسم الله الرحمن الرحیم🌷🔆🌸
#پاسخ2185
🍀🔅🌷علیکم السلام🌷🔅🍀
🌷🔅🌱اولا چنین نیست که تمام احادیث مربوط به طینت از استحکام و وثاقت کافی برخوردار باشند، لذا مستقلا نمیتوانند بعنوان حجت و یا اماره شرعی محسوب شوند ، حتی اگر اسناد این احادیث صحیح هم بودند باز محقق را بی نیاز از بررسی صحت متن حدیث نمی کرد.
🌷🔅🌱تحقیقا باید گفت که طینت شور را، به ذات نمیتوان به زشتی متهم نمود، چرا که در خلق ابتدایی اش هیچ دخالتی نمیتوانسته داشته باشد!(خَلَقَ فِي مُبْتَدَإِ الْخَلْقِ بَحْرَيْنِ)
🌷🔅🌱آب شیرین و گوارا و آب شور و تلخ میتواند دو پدیده موجه آفرینش باشد هر چند که از یکی بهشت و بهشتیان و از دیگری جهنم و جهنمیان خلق شود، اولا جهنم نیز مثل بهشت از مخلوقات شایسته ی الهی است و از طرف دیگر آمیخته شدن طینت شور و تلخ با جهنمیان مثل مامور شدن ملائک خاص بر جهنمیان بوده که از وجاهت آنها نمیکاهد.
🌷🔅🌱از طرف دیگر ذات ابزار بر نوع ماموریت آنها موثر است حتی بر ابزار دست بودن عامل خاص و مصاحبش با او تاثیر دارد، هر ابزاری آلت دست هر عاملی نمیتواند باشد، هر چند که میتوان به اسارت بعضی از ابزار در دستان عامل بدکار اشاره قائل شد! جان کلام اینکه اسرار و حکمت های فراوانی در این نوع روابط بین عامل و ابزار وجود دارد و با هر تحلیلی امکان کشف رازهایش ممکن نیست.
🌸🔅🌱عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَ فِي مُبْتَدَإِ الْخَلْقِ بَحْرَيْنِ أَحَدُهُمَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَ الْآخَرُ مِلْحٌ أُجَاجٌ ثُمَّ خَلَقَ تُرْبَةَ آدَمَ مِنَ الْبَحْرِ الْعَذْبِ الْفُرَاتِ ثُمَّ أَجْرَاهُ عَلَى الْبَحْرِ الْأُجَاجِ فَجَعَلَهُ حَمَأً مَسْنُونابحار الأنوار (ط – بيروت)، ج‏5، ص: 255