باتوجه به آیه “وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ ” در بيان بِأَسْمَاءِ هَٰؤُلَاءِ چه حكمتي نهفته بود كه باعث شد با وجود اون فساد و خونريزي انسان قابل پذيرش باشه؟

سوال2821:
شاید سوالی که برای ملایکه در خلقت آدم رخ داد برگرفته از همین موضوع باشد.
وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ ۖ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ (30) وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَٰؤُلَاءِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (31) قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (32) قَالَ يَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَائِهِمْ ۖ فَلَمَّا أَنبَأَهُم بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ (33)
که پاسخ خداوند به ایشان در آیات بعد از اعلم ما لا تعلمون آمده است.
که وقتی حضرت آدم ایشان را به بِأَسْمَاءِ هَٰؤُلَاءِ (اسمای حسنی الهی که همان ایمه عليهم السلام هستند) مطلع ساخت ، ملایکه پذیرفتند.
حكمت اين امر چيست؟ در بيان بِأَسْمَاءِ هَٰؤُلَاءِ چه حكمتي نهفته بود كه باعث شد با وجود اون فساد و خونريزي انسان قابل پذيرش باشه؟
🌷🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸🌷
#پاسخ2821
🌹علیکم السلام
🌼🌿به واقع حضرات معصومین علیهم السلام بصورت اشباح نوری بودند که خالق علیم به آدم اسماء آنها را تعلیم نمود.
🌼🌿فرشته گان نه اینکه از مفاسد آدم ابوالبشر خبر داشته باشند بلکه آنها آدمیان را با نسناسان و اجانین مفسد پیشین قیاس میکردند و خود را برتر و شایسته خلافت زمینی میدانستند. آنها نمیدانستند که از نسل حضرت آدم علیه السلام چه انسانهای شایسته ای متولد خواهند شد.
🌸🌿قالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا أَحَبَّ أَنْ يَخْلُقَ خَلْقاً بِيَدِهِ وَ ذَلِكَ بَعْدَ مَا مَضَى مِنَ الْجِنِّ وَ النَّسْنَاسِ فِي الْأَرْضِ سَبْعَةَ آلَافِ سَنَةٍ قَالَ وَ لَمَّا كَانَ مِنْ شَأْنِ اللَّهِ أَنْ يَخْلُقَ آدَمَ ع لِلَّذِي أَرَادَ مِنَ التَّدْبِيرِ وَ التَّقْدِيرِ لِمَا هُوَ مُكَوِّنُهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ عِلْمِهِ لِمَا أَرَادَ مِنْ ذَلِكَ كُلِّهِ كَشَطَ عَنْ أَطْبَاقِ السَّمَاوَاتِ ثُمَّ قَالَ لِلْمَلَائِكَةِ انْظُرُوا إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ مِنْ خَلْقِي مِنَ الْجِنِّ وَ النَّسْنَاسِ فَلَمَّا رَأَوْا مَا يَعْمَلُونَ فِيهَا مِنَ الْمَعَاصِي وَ سَفْكِ الدِّمَاءِ وَ الْفَسَادِ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ عَظُمَ ذَلِكَ عَلَيْهِمْ وَ غَضِبُوا لِلَّهِ وَ أَسِفُوا عَلَى الْأَرْضِ وَ لَمْ يَمْلِكُوا غَضَبَهُمْ أَنْ قَالُوا يَا رَبِّ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْقَادِرُ الْجَبَّارُ الْقَاهِرُ الْعَظِيمُ الشَّأْنِ وَ هَذَا خَلْقُكَ الضَّعِيفُ الذَّلِيلُ فِي أَرْضِكَ يَتَقَلَّبُونَ فِي قَبْضَتِكَ وَ يَعِيشُونَ بِرِزْقِكَ وَ يَسْتَمْتِعُونَ بِعَافِيَتِكَ وَ هُمْ يَعْصُونَكَ بِمِثْلِ هَذِهِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ لَا تَأْسَفُ وَ لَا تَغْضَبُ وَ لَا تَنْتَقِمُ لِنَفْسِكَ لِمَا تَسْمَعُ مِنْهُمْ وَ تَرَى وَ قَدْ عَظُمَ ذَلِكَ عَلَيْنَا وَ أَكْبَرْنَاهُ فِيكَ فَلَمَّا سَمِعَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ قَالَ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً لِي عَلَيْهِمْ فَيَكُونُ حُجَّةً لِي عَلَيْهِمْ فِي أَرْضِي عَلَى خَلْقِي فَقَالَتِ الْمَلَائِكَةُ سُبْحَانَكَ أَ تَجْعَلُ فِيها مَنْ يُفْسِدُ فِيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ وَ قَالُوا- فَاجْعَلْهُ مِنَّا فَإِنَّا لَا نُفْسِدُ فِي الْأَرْضِ وَ لَا نَسْفِكُ الدِّمَاءَ قالَ جَلَّ جَلَالُهُ يَا مَلَائِكَتِي إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أَخْلُقَ خَلْقاً بِيَدِي أَجْعَلُ ذُرِّيَّتَهُ أَنْبِيَاءَ مُرْسَلِينَ وَ عِبَاداً صَالِحِينَ وَ أَئِمَّةً مُهْتَدِينَ أَجْعَلُهُمْ خُلَفَائِي عَلَى خَلْقِي فِي أَرْضِي يَنْهَوْنَهُمْ عَنِ الْمَعَاصِي وَ يُنْذِرُونَهُمْ عَذَابِي وَ يَهْدُونَهُمْ إِلَى طَاعَتِي وَ يَسْلُكُونَ بِهِمْ طَرِيقَ سَبِيلِي وَ أَجْعَلُهُمْ حُجَّةً لِي عُذْراً أَوْ نُذْراً وَ أُبِينُ النَّسْنَاسَ مِنْ أَرْضِي فَأُطَهِّرُهَا مِنْهُمْ وَ أَنْقُلُ مَرَدَةَ الْجِنِّ الْعُصَاةَ عَنْ بَرِيَّتِي وَ خَلْقِي وَ خِيَرَتِي وَ أُسْكِنُهُمْ فِي الْهَوَاءِ وَ فِي أَقْطَارِ الْأَرْضِ لَا يُجَاوِرُونَ نَسْلَ خَلْقِي وَ أَجْعَلُ بَيْنَ الْجِنِّ وَ بَيْنَ خَلْقِي حِجَاباً وَ لَا يَرَى نَسْلُ خَلْقِيَ الْجِنَّ وَ لَا يُؤَانِسُونَهُمْ وَ لَا يُخَالِطُونَهُمْ وَ لَا يُجَالِسُونَهُمْ فَمَنْ عَصَانِي مِنْ نَسْلِ خَلْقِيَ الَّذِينَ
اصْطَفَيْتُهُمْ لِنَفْسِي أَسْكَنْتُهُمْ مَسَاكِنَ الْعُصَاةِ وَ أَوْرَدْتُهُمْ مَوَارِدَهُمْ وَ لَا أُبَالِي فَقَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا رَبَّنَا افْعَلْ مَا شِئْتَ لا عِلْمَ لَنا إِلَّا ما عَلَّمْتَنا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيم‏
علل الشرائع، ج‏1، ص: 105
🔆🌿 جابر، از حضرت ابى جعفر عليه السّلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند:
حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرمودند: هفت هزار سال بعد از ايجاد جنّ و نسناس در روى زمين حقّ تبارك و تعالى اراده نمود كه با قدرت بيكرانش خلائق و انسان‏ها را بيافريند.
سپس حضرت فرمودند: و چون شأن و اراده حقّ تعالى تعلّق گرفت كه جناب آدم عليه السّلام را به منظور تدبير و تقدير در آسمان‏ها و زمين كه خواسته‏اش بود بيافريند و خودش از اراده و آنچه متعلّق به آن بود آگاه و عالم بود لا جرم پرده و حجاب را از طبقات آسمان‏ها كنار زد، سپس به فرشتگان فرمود: به اهل زمين و مخلوقاتم اعم از جنّ و نسناس بنگريد.
وقتى ايشان به اهل زمين نگريسته و معاصى و خونريزى‏ها و فسادشان در زمين را مشاهده كردند اين معنا بر ايشان گران آمده و سخت برآشفتند و بر اهل زمين تأسّف خوردند و چنان حالت غضب بر ايشان عارض گشت كه ديگر مالك آن نبوده و اختيار از آنها سلب گرديد لذا به درگاه الهى ناليده و عرضه داشتند:
پروردگارا تو صاحب عزّت و قدرت بوده، جبّار و غالب بر هر چيزى بوده و عظيم الشأن مى‏باشى و اينها مخلوقات ضعيف و ذليل تو هستند كه در زمين بوده و تمام تصرّفات و حركاتشان در قبضه قدرت تو بوده، با روزى تو زندگانى كرده و با عافيت و سلامتى كه تو به ايشان داده‏اى از نعمت‏هايت بهره‏مند مى‏شوند ايشان با اين گناهان بزرگ و ارتكاب مخالفت‏ها معصيت و نافرمانى تو را مى‏نمايند پس چرا از اين عصيان متأسف نشده و غضبناك و خشمگين نگشته و انتقام خود را از ايشان نمى‏گيرى و آنچه از ايشان شنيده و مى‏بينى بر تو گران و سخت نمى‏آيد در حالى كه بر ما بسيار بزرگ و عظيم جلوه مى‏كند.
وقتى حقّ عزّ و جلّ اين سخنان را از فرشتگان شنيد فرمود:
من در زمين خليفه خود را بر ايشان حجّت قرار داده‏ام.
فرشتگان عرضه داشتند: پروردگارا تو پاك و منزّه هستى، امّا كسى را در زمين حجّت قرار مى‏دهى كه فساد كرده و خونريزى مى‏نمايد!! در حالى كه ما تو را تسبيح‏ و تقديس مى‏نماييم پس چرا از ما خليفه معيّن ننمودى؟ باز در ادامه سخنانشان عرضه داشتند: حجّت را از ما قرار بده كه نه در زمين فساد نموده و نه خونريزى مى‏كنيم.
حقّ جلّ جلاله فرمود: اى فرشتگان من، آنچه من مى‏دانم شما نمى‏دانيد، مى‏خواهم با قدرتم مخلوقى بيافرينم كه فرزندانش انبياء و فرستادگانم به سوى خلق بوده و جملگى بندگان صالح و پيشوايان مردم باشند.
ايشان را در زمين خليفه و جانشين‏هاى خودم نمودم، وظيفه آنها اين است كه بندگانم را از معاصى باز داشته و از عذابم ترسانده و به اطاعتم راهنمايى كنند، بندگان به واسطه ايشان طريق مرا مى‏پيمايند، ايشان حجّت من بوده كه براى نيكان عذر و براى بدان بيم و تهديد مى‏باشند طائفه نسناس را از زمين بيرون نموده و آن را از ايشان پاك خواهم گردانيد و نيز سركشان از جنّ را از ميان مخلوقات و مردمان و نيكان بيرون برده و در فضاء و نقاط دوردست زمين ساكنشان نموده به طورى كه مجاور و با مخلوقاتم نباشند، بين جنّ و مخلوقاتم حجاب قرار داده تا مخلوقاتم آنها را رؤيت نكرده و با ايشان انس نگرفته و آميزش ننموده و همنشينى نكنند حال مخلوقاتى كه عصيان مرا نمايند ايشان را در منازل سرپيچان مسكن داده و در جاى ايشان واردشان نموده و هيچ باكى از آن ندارم.
فرشتگان عرضه داشتند:
پروردگارا آنچه خواهى بجا آور غير از آنچه به ما ياد داده‏اى چيز ديگرى را ما ندانسته و تو عليم و حكيم هستى.
علل الشرائع / ترجمه ذهنى تهرانى، ج‏1، ص: 367