باتوجه به معنی لغوی حیوان می توان گفت انسان هم نوعی حیوان است یعنی نوعی جاندار و دارای حیات است ؟ میخواستم دلیل مخالفت حضرت عالی با کاربرد کلمه حیوان در مورد انسان را جویا شوم.

سوال1685 :
سلام علیکم. لغت حَیَوان از ماده حیی در عربی به معنای مقر حیات(زندگانی) می باشد، اما همین کلمه وقتی در فارسی به کار میرود معنای اصلی مورد غفلت واقع می شود و گاهی ممکن است در نظر برخی افراد نوعی احساس توهین نسبت به انسانیت انسان ایجاد شود در حالی که علمای اسلام در طول تاریخ سعی داشته اند کتابها و کلمات و اصطلاحات خود را به زبان عربی و قرآنی بنویسند. در قرآن مجید هم حیوان به معنای مقر حیات به کار رفته است و ان الدار الآخره لهی الحیوان.عنکبوت/۶۴ در کتاب مفردات الفاظ القرآن نیز همین معنا به تفصیل بیان شده است. پس می توان گفت انسان هم نوعی حیوان است یعنی نوعی جاندار و دارای حیات است و البته با سایر جانداران تفاوت‌هایی هم دارد. میخواستم دلیل مخالفت حضرت عالی با کاربرد کلمه حیوان در مورد انسان را جویا شوم. سپاسگزارم
🌸🔆❄️بسم الله الرحمن الرحیم❄️🔆🌸
#پاسخ1685
🍀🔅🌟سلام علیکم🌟🔅🍀
🌻🍀🌱🌱🍀🌻
🔆🔅🌱حیَوان بر وزن غَلَیان و قَمَران به معنای حیات میباشد اما بنظر میرسد که به تَعَیّن نه تعیین در عموم و محاورات در جانور کاربرد دارد که در غیر انسان استفاده میگردد، چرا که معنای حیات و زندگانی با جاندار، متفاوت است(=حیات و موجود دارای حیات) هر چند که هم خانواده میباشند!
🍀🌷🍀 در مجمع از ابو عبيده نقل ميكند كه حيوان (بر وزن قمران) و حيات هر دو بيك معنى است قاموس نيز چنين گويد. يعنى:
اين زندگى دنيا فقط مشغوليّت و بازيچه است و خانه آخرت آن زندگى حقيقى است ايكاش ميدانستند.
قاموس قران، ج‏2، ص: 213
🍀🌷🌱و إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ: و البته خانه آخرت و بهشت جاودانى حقيقتا سراى زندگى است زيرا او دائمى و جاودانى بوده، نابودى و مرگ در او نخواهد بود و تقديرش «و ان الدار الآخرة لهى دار الحيوان او ذات الحيوان» ميباشد زيرا «الحيوان» مصدر و هم وزن «نزوان» و «غليان» است پس مضاف حذف شده و مضاف اليه جانشين او ميباشد و معنى چنين ميشود كه زندگى در آخرت زندگانى ايست كه هيچ نوع كم و كاست ندارد.
ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‏19، ص: 91
🔆🔅🌱در نهج البلاغه هم حَیَوان در مورد جانداران غیر انسان استفاده شده!
🌸🔅🌱صورَةُ إِنْسَانٍ وَ الْقَلْبُ قَلْبُ حَيَوَانٍ لَا يَعْرِفُ بَابَ الْهُدَى فَيَتَّبِعَهُ وَ لَا بَابَ الْعَمَى فَيَصُدَّ عَنْهُ وَ ذَلِكَ مَيِّتُ الْأَحْيَاءِ
نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص: 119
🌷 صورت صورت انسان است، و قلب قلب حيوان. آگاه به هدايت نيست تا از آن پيروى كند، و آشناى به گمراهى نيست تا از آن دست بردارد. اين چنين آدمى مرده‏اى است در ميان زنده‏ها.