سوال۲۹۳9:
☘️🌿 تکمله ی سوال ۲۹۳۶
سلام
باتشکر از پاسخگویی
باتوجه به توضیحاتی ک مرقوم فرمودید شما یک وجه اشتراکی رو بین دولقاء مد نظر گرفتید ک در نوع اخروی آن ب دلیل خروج از طبیعت مادی، آن لقاءرا، ملموس تر ازلقاء دنیوی ، بیان فرمودید.
بنده نظر شخصی خودم رو مطرح میکنم اگر اشتباه فکر میکنم،لطفا اشتباهاتم را متذکر شوید.
ب نظر حقیر، لقاء، در اصل، فنای دراسماء وصفات الهیست ک کیفیت این ملاقات و نوع ارتباط وشدت فنا شدن،درافراد تعیین کننده ی بهشتی یا جهنمی بودن انسانهاست .
در واقع ،لقاء دنیایی یک لفظ اعتباری است و تقرب لفظ صحیح تری میباشد چون وجود انسان هر چقدر ک هم آزاد باشد لاجرم، تحت سیطره ی حجاب دنیاییست .
ولی درعالم آخرت دیگر لقاء تعیین کننده ی بهشتی یا جهنمی بودنمان نیست بلکه لقاء اخروی، ب معنی وصال وفراتر از تقرب دنیویست.
بنابراین همان طور ک عبادت بندگان دراین دنیا برای اثبات بندگی است ونوعش با عبادت اخروی فرق میکنه بنابراین ،لقاء الهی هم نوعش فرق خواهد کرد.(البته این ک میگم نوعش فرق میکنه نه ب این معنیه ک ازیک سنخ نیستن بلکه لقاء اخروی ،ثمره ی کیفیت نوع لقاءات دنیایی است)
حال در واقع سوال ذهنی بنده از پرسیدن این سوال اینه ، ک، بازهم در آخرت ،لقاء را میتوان ب معنای فناشدن در اسماء و صفات الهی دانست یا اینگونه نیست چون ویژگیهای عالم آخرت چنین اقتضائاتی را ندارد.
ممنون
🌷🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸🌷
#پاسخ2939
🌹علیکم السلام
🌼🌿لقاء پروردگار هم در دنیا و همچنین در آخرت دارای مراتبی است که هر آفریده ای بنا به مقامات و درجات بندگی خود به مرتبه خاص خود نائل خواهد شد.
🌼🌿لقاء معنایش فراتر از دیدار است به واقع خالق با لقاء خود بنده اش را به نظر و درک و معرفت خاصی میرساند که قبلا سابقه ای نداشته، نوعی کشف حجاب از اسرار پنهان و ظهور نادیدنی و نافهمیدنی و ناتعقل کردنی خواهد بود. یعنی خالق سطح بنده اش را ارتقاء میبخشد همچنین وعده هایش را محقق میسازد و نشأت خاصی را برای بنده اش میگشاید.
🌼🌿خارج از ادبیات فناء و بقا میتوانیم چنین بیان کنیم که ریشه تمام مخلوقات به اسماء حسنای الهی برمیگردد و نیل آفریده ها به این مقصد اعلا ظهور همآن اسماء حسنای الهی از جان مخلوق الهی خواهد بود که موجب تعالی نظر و درک او تا آن سطح خواهد بود. اما سخن اینجاست که اسماء حسنای الهی نیز لقائی دارند چرا که حضرات معصومین علهیم السلام که در همان جایگاه والا قرار دارند خودشان برای لقاء پروردگارشان در سیر و سلوکند.
