سوال3413 :
سلام علیکم
جعلتَ قلوب اولیائک مسکنا لمشیتک و مکمنا لارادتک و…
معرفت به اهل بیت علیهم السلام با این دعای امام حسین علیه السلام
لطفاً از علوم و اسرار و معارف این فرازها ما رو بهرمند فرمایید
💐💐💐💐💐
🌷🔅بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ 🔅🌷
🔆علیکم السلام
☘️ #جواب3413
🔆🌷دلهای اولیاء الله مسکن و اقامتگاه مشیت الهی است، خواست پیشین الهی، ظهور پرده اول علم الهی، دلهای اولیاء الله است، الله تبارک و تعالی دل اولیاء خود را صفحه نمایش خواست خود قرار داده، دلهای آنها قرارگاه خواست الهی است، کلام اولیاء الله همان ترجمه منویات دل آنها که همان خواست الهی است. هر چه بیان نمایند خواست خداست.
🌿در واقع بیان این حدیث مبارک است «ْ قُلُوبُنَا أَوْعِيَةٌ لِمَشِيئَةِ اللَّهِ فَإِذَا شَاءَ اللَّهُ شَيْئاً شِئْنَا وَ اللَّهُ يَقُولُ ما تَشاؤُنَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّه» قلبهای ما ظرف مشیت الله است، هر آنچه را که خدا چیزی را بخواهد ما میخواهیم و الله (در قرآن) میفرماید، نخواستند مگر آنچه را که خدا خواست.
🌷🔆همچنین دلشان مخفیگاه اراده الهی است یعنی خفیات و اسرار مشیت الهی که همان اراده الهی است در دل مبارک حضرات مخفی است، یعنی دلشان اسرار تفسیر و تاویل مشیت الهی است. به عبارتی دلشان مفسر مشیت الهی ، بیان علمِ علم الهی است، ظهور دومین پرده علم، تفسیر در تفسیر علم الهی است.
🔆🌷به زبان ساده تر اولیاء الله سخنگویان مشیت و اراده الهی اند. به زبان ساده ترین خالق با این میکروفوق متعالی با خلایقش سخن میگیرد و به آنها توجه میکند و اوامر و نواهی خود را صادر مینماید.
🌷🔆اللَّهُمَّ مِنْكَ الْبَدْءُ وَ لَكَ الْمَشِيَّةُ [الْمَشِيئَةُ] وَ لَكَ الْحَوْلُ وَ لَكَ الْقُوَّةُ وَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ جَعَلْتَ قُلُوبَ أَوْلِيَائِكَ مَسْكَناً لِمَشِيَّتِكَ وَ مَكْمَناً لِإِرَادَتِكَ وَ جَعَلْتَ عُقُولَهُمْ مَنَاصِبَ أَوَامِرِكَ وَ نَوَاهِيكَ فَأَنْتَ إِذَا شِئْتَ مَا تَشَاءُ حَرَّكْتَ مِنْ أَسْرَارِهِمْ كَوَامِنَ مَا أَبْطَنْتَ فِيهِمْ وَ أَبْدَأْتَ مِنْ إِرَادَتِكَ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ مَا أَفْهَمْتَهُمْ بِهِ عَنْكَ فِي عُقُودِهِمْ بِعُقُولٍ تَدْعُوكَ وَ تَدْعُو إِلَيْكَ بِحَقَائِقِ مَا مَنَحْتَهُمْ بِهِ وَ إِنِّي لَأَعْلَمُ مِمَّا عَلَّمْتَنِي مِمَّا أَنْتَ الْمَشْكُورُ عَلَى مَا مِنْهُ أَرَيْتَنِي وَ إِلَيْهِ آوَيْتَنِي اللَّهُمَّ وَ إِنِّي مَعَ ذَلِكَ كُلِّهِ عَائِذٌ بِكَ لَائِذٌ بِحَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ رَاضٍ بِحُكْمِكَ الَّذِي سُقْتَهُ إِلَيَّ فِي عِلْمِكَ جَارٍ بِحَيْثُ أَجْرَيْتَنِي قَاصِدٌ مَا أَمَّمْتَنِي غَيْرَ ضَنِينٍ بِنَفْسِي فِي مَا يُرْضِيكَ عَنِّي إِذْ بِهِ قَدْ رَضَّيْتَنِي وَ لَا قَاصِرٍ بِجُهْدِي عَمَّا إِلَيْهِ نَدَبْتَنِي مُسَارِعٌ لِمَا عَرَّفْتَنِي شَارِعٌ فِيمَا أَشْرَعْتَنِي مُسْتَبْصِرٌ فِي مَا بَصَّرْتَنِي مُرَاعٍ مَا أَرْعَيْتَنِي فَلَا تُخْلِنِي مِنْ رِعَايَتِكَ وَ لَا تُخْرِجْنِي مِنْ عِنَايَتِكَ وَ لَا تُقْعِدْنِي عَنْ حَوْلِكَ وَ لَا تُخْرِجْنِي عَنْ مَقْصَدٍ أَنَالُ بِهِ إِرَادَتَكَ وَ اجْعَلْ عَلَى الْبَصِيرَةِ مَدْرَجَتِي وَ عَلَى الْهِدَايَةِ مَحَجَّتِي وَ عَلَى الرَّشَادِ مَسْلَكِي حَتَّى تُنِيلَنِي وَ تُنِيلَ بِي أُمْنِيَّتِي وَ تُحِلَّ بِي عَلَى مَا بِهِ أَرَدْتَنِي وَ لَهُ خَلَقْتَنِي وَ إِلَيْهِ آوَيْتَنِي وَ أَعِذْ أَوْلِيَاءَكَ مِنَ الِافْتِنَانِ بِي وَ فَتِّنْهُمْ بِرَحْمَتِكَ [لِرَحْمَتِكَ] فِي نِعْمَتِكَ تَفْتِينَ الِاجْتِبَاءِ وَ الْإِخْلَاصِ بِسُلُوكِ طَرِيقَتِي وَ اتِّبَاعِ مَنْهَجِي- وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ مِنْ آبَائِي وَ ذَوِي رَحِمِي [لُحْمَتِي]
🔆🌷بارالها؛ آغاز از توست و مشیت مختص توست، از آن توست و همه جنبشها و توانمندیها، براى توست. وتویى، آن ذاتی که هیچ معبودی جز تو نیست، جز تو نیست. دلهاى اولیائت را، اقامتگاه مشیت خود و مخفیگاه(مخزن) اراده خویش، ساخته اى و عقلهای آنان را، پایگاههاى اوامر و نواهى خود، قرار داده اى. پس هرگاه خواسته هاى خود را بخواهى اجرا كنى، از باطن آنان، آن نهفته بصیرت و همت ها را كه پوشیده داشته اى، به جنبش آورى و از اراده خود، آنچه را كه در پیمانهاى فطرى به آنان آموخته اى، بر زبانشان – بواسطه عقلهایى كه تو را، مىخوانند و با حقایق عطیه هاى تو، به سوى تو دعوت مىكنند – آشكار نمایى و من، به سبب تعلیم تو، مى دانم آن حقایق و اسرارى را كه در برابر ارائه آن به من و پناهنده ساختن من به آن، تنها تو پسندیده و مورد سپاسم هستى.
🌼علی ساعی(عبدالله مشکات 110.141(903) 🌼
