بسم الله الرحمن الرحیم
استاد علی ساعی
جلسه مورخه:00.10.23
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ بَلِّغْ بِإِیمَانِی أَکمَلَ الْإِیمَانِ، وَ اجْعَلْ یقِینِی أَفْضَلَ الْیقِینِ، وَ انْتَهِ بِنِیتِی إِلَی أَحْسَنِ النِّیاتِ، وَ بِعَمَلِی إِلَی أَحْسَنِ الْأَعْمَالِ.
اللَّهُمَّ وَفِّرْ بِلُطْفِک نِیتِی، وَ صَحِّحْ بِمَا عِنْدَک یقِینِی، وَ اسْتَصْلِحْ بِقُدْرَتِک مَا فَسَدَ مِنِّی
ونتهی بنیتی الی احسن النیات و بعملی الی احسن الاعمال الهی و ربی آمده ایم و تا نتوانسته ایم به احسن النیات نرسیم ازآستانه مقدست دست نخواهیم کشید الهی تا زمانی که در برابر امام سجاد علیه السلام روی داشته باشیم شرم و حیا داشته باشیم، باید که به احسن النیات برسیم الهی و ربی ادب بندگی ایجاب می کند تا اینکه کرسی نیات را فهم کنیم به اوج نیات برسیم به اوج ثمرات اعمال برسیم تحفه دهیم به آستانه مقدست احسن الاعمال را بیاوریم خودمان را عرضه کنیم به درگاهت بگوییم خدایا شده ایم احسن بنده، احسن مخلوق، و آورده ایم خودمان را به عنوان زیبات ترین عمل. عمل با عامل یکی شده برابر شده. الهی آمده ایم به آستانه ات تا اینکه التماس کنیم مجهز کنی ما را به سلطان تعظیم مجهز کنی به سلطان حیا تا اینکه قد و قواره بندگی مان دیده شود پرواز کنیم در آستانه قدسی ات. بگوییم ما هم بنده تو هستیم ما هم بیاییم عاشقانه تو را صدا بزنیم پس خدایا ونتهی بنیتی الی احسن النیات و بعملی الی احسن الاعمال. دانستیم که اعمال مان نیات مان پژواک دارد دراین عالم هستی. وقتی فکر می کنیم فکرمان ارتعاشات دارد بالا می رود و به عرش اعلی می رود و به بالاتر از آن می رسد به حجاب می رسد به ستر می رسد. حال مقام ستر، صدره المنتهایی است اوادنا است یا چیست نمی دانیم ولی از ابتدا عالم تا انتهای عالم، افکار ما نیات ما گسترش یافته است اوج می گیرد به یقین. به انتها عالم می رسد. در نقطه به نقطه عالم هستی انعکاس خاصی دارد اگر صفحه به صفحه عالم هستی را لوحی در نظر بگیریم نیات من در هر لوح یک شکل و شمایل دارد. عمل مان اوج می گیرد. عمل مان بالا می رود. شرب میی شود جمع می شود نیات من اعمال من طلوع دارد غروب دارد در نقطه به نقطه عالم هستی جلوه دارد. یا جلوه خوش است یا جلوه ناخوش است. یا مثل ستاره ام درخشش می کنم یا مثل سنگ سیاه هستم. ظاهر می شوم. آثار دارم در کل عالم هستی. در همه شان. یا نور هستم یا ظلمت هستم. هم نورم انعکاس دارد هم ظلمتم. نورم عالم هستی را درخشان می کند و ظلمتم خاک می شود بر چهره زیبای عالم هستی. یا آب هستم به عالم یا آتش هستم. یا پاکم یا نا پاکم به عالم. یا عطر خوش هستم یا بوی گندم به این عالم. انسان وقتی در کوه راه می رود هم با گل ریحان سر کار دارد هم با فضولات حیوانات سرکار دارد. هر انسان آنگونه است. آثارش کل عالم هستی را می گیرد رد و پایش دیده می شود اگر به تک تک ستاره ها سر بزنیم آثارمان را از بدو خلقت مان تماشا خواهیم کرد اثر گذاشته ایم بر جان تک تک ستارگاه عالم. یا مثل نمک شده ایم گوارا شده ایم در جان خلقت یا زحمت جان عالم هستی شده ایم. یا حلوا هسیم شیرینی هستیم یا اینکه تلخی عالم هستی شده ایم. بالاخره باید بدانیم من در نقطه از نقاط این عالم هستی قرار یافته ام در کره زمین واقع شده ام اما گویا این عالم هستی همچون تقویت کننده ای که نیات مرا تقویت می کند انعکاس می دهد به عوالم بالا مثل آمپلی فایر عمل می کند عرش خدا یک نقطه از این نقاط عالم هستی است. من نیت می کنم اما نیتم انعکاسش از عرش خدا به جلوه عرشی است یعنی به بزرگی و عظمت عرش خدا نیات من اعمال من تقویت شده است. چهره اش عوش شده است. چهره عرشی یافته است. عوض شده به اوج اوج رسیده. اگر زیبا باشد زیباتر شده ضرب در هزاران زیبایی کنیم اگر بد باشد باز ضرب می شود به هزاران هزار برابرش در عرش خدا آنگونه جلوه می یابد. حال وقتی نیات اعمال من می رسد به جایگاه حجاب، آنجا چگونه می شود؟ جلوه اش فراتر از عرض خدا می رود وقتی در جایگاه ستر می شود باز انعکاسش نیات و اعمالم آنگونه فرق می کند اگر زیبا باشد زیبایی اش و بد باشد بدی اش. یعنی هم زیبایی جلوه اش و هم بدی اش بیشتر می شوند. بیشتر ظاهر می شوند. به همین خاطر است وقتی من عملی انجام می دهم نیتی می کنیم گویا که نیت های من همچون کد هایی که جمع می شوند روزی آن کد ها نتیجه خواهند داد شکل خواهند یافت شکل و شمایل بعد از عالم دنیای من نمایان خواهد شد. به راستی در عالم برزخ قیافه برزخی من مثل فرشتگان خواهد بود یا فراتر از آنها؟ یا اینکه به شکل و قیافه ای که اصلا دیده نشده آنگونه خواهد بود یا اینکه نعوذبالله پست و پست تر خواهدشد. منی که به خوی و خصلت های حیوانی خودم را مجهز کرده بودم نیات حیوانی از خودم صادر کرده بودم همان ها جمع شده و قیافه مرا تشکیل خواهند داد. وقتی به عالم برزخ رسیدیم خودمان را تماشا خواهیم کرد اگر انسان زیبا باشیم باز خودمان را نخواهیم شناخت گویا که چهره زیبا چهره من نیست اگر نعوذبالله چهره زشت باشد از خودم هراسان خواهم شد. از خودم فرار خواهم کرد.
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ
به راستی از چه کسی فرار می کند؟ از خودش اما خبر ندارد. اما جز به سوی پروردگار متعال به کجا می تواند فرار کند؟ مرجع و مفر را پیدا نخواهد کرد. هر نیت هر عمل،به نمایش می آید در تک تک جایگاه های عالم هستی در هر طبقه یک جلوه دارد. اعمال و نیات مومن ویرایش می شود عملی انجام داده نیت کرده عمل زیبا انجام دهد اما از دستش نمی آید ناقص انجام می دهد. در جان خلقت پروردگار متعال خودش پرورش می دهد در کل عالم هستی به وجه زیبایی انعکاس می دهد وقتی مومن مرتکب عمل زشتی می شود پروردگار مهربان مبدل السیات است پرده می کشد به بدی اش اما وقتی عمل زیبایی صادر می شود بنده ای از بندگان خدا الله به آن زیور می دهد زینت می دهد زیباتر می کند. عطر خودش را می زند صفای خودش را اضافه می کند از نور خودش اضافه می کند از کَرَم و عطوفتش می زند. عمل انسان غیر آن عملی می شود که آن عمل را انجام می دهد و خود عامل و عمل دهنده دیگر که قابل مقایسه نیست. زیر قلم حُسن پروردگار متعال می شود زینت می یابد. آرایش می یابد. پس ما بیاییم نهایت سعی و کوشش مان را بکنیم اینکه زیباترین نیات را از خومان ظاهر کنیم. نهایت تلاش مان را که کردیم بعد ازآن پروردگار متعال کار خودش را تمام خواهد کرد. توکل علی الله کارمان را بکنیم تا نیات ما رنگ نیات الهی یابد. اعمال مان اعمالی الهی باشد. پروردگار مهربان همه چیزمان را به خودش منتصب کند ان شاءالله حدیث زیبایی هست عرض خواهد شد چگونه اتفاق می افتد. بنده ای از بندگان خدا مرتکب گناه می شود حضرت مهربان مبدل السیات پرده می کشد که حدیثش را عرض کرده ایم به محضرتان. اما حضرت مهربان محبتش عطوفتش قابل وصف و بیان نیست. وقتی بنده ای از بندگان خدا نوبه نصوح می کند یعنی توبه ای که دیگر به سراغ آن نمی رود همان آیه شریفه ای که دعوت به توبه نصوح می کند:
إِذَا تَابَ اَلْعَبْدُ توبه نصوحا لِوَجْهِ اَللَّهِ فَإِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى يَسْتُرُ عَلَيْهِ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ فَقُلْتُ فَكَيْفَ يَسْتُرُ اَللَّهُ عَلَيْهِ قَالَ يُنْسِي مَلاَئِكَتَهُ مَا كَتَبَا عَلَيْهِ مِنَ اَلذُّنُوبِ ثُمَّ يُوحِي اَللَّهُ إِلَى جَوَارِحِهِ اُكْتُمِي عَلَيْهِ ذُنُوبَهُ وَ يُوحِي إِلَى بِقَاعِ اَلْأَرْضِ اُكْتُمِي مَا كَانَ يَعْمَلُ عَلَيْكِ مِنَ اَلذُّنُوبِ فَيَلْقَى اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حِينَ يَلْقَاهُ وَ لَيْسَ يَشْهَدُ عَلَيْهِ شَيْءٌ بِشَيْءٍ مِنَ اَلذُّنُوبِ .
توبه نصوح چیست؟ بنده به قدری توبه کند از گناه که دیگر سراغ آن گناه نرود. یعنی دیگر آن گناه در صفحه زندگانش اش حذف شود. وقتی بنده به این مقام رسید به توبه نصوح رسید دوست دارد که پروردگار گناه او را پنهان کند هم در دنیا هم در آخرت. اما چگونه پنهان می کند؟ ملائک محافظ، کرام الکاتبین اعمال ما را ثبت کرده اند حفظ کرده اند حال چگونه خواهد شد؟ زمین و زمان دیده اند همه شاهدند شهادت خواهند داد. علیه ما چرا شهادت دادید؟ اما کسی که به مقام توبه نسوح رسیده ماجرا به طور کلی فرق خواهد کرد به قدری پنهان خواهد کرد که همان حافظان اعمال کرام الکاتبین خواهد آمد فکر خواهند کرد از این بنده آیا عمل زشتی صادر شده یا نه، به یادشان نخواهد افتاد. در همان نامه که ثبت می کنند نگاه خواهند کرد چیزی به نام زشتی در کتاب و دفتر پیدا نخواهند کرد. چه زیبا بنده ای بود یک عمر با او رفیق شده ایم اما کوچک ترین زشتی ای از این بنده صادر نشده. چه بسا با محبت نگاه می کنند به همان بنده ای که توبه نصوح کرده. از چه توبه کرده؟ او گناه نداشت که از آن توبه کند. و یوحی الی جوارححه و الله وحی می کند به اعضا و جوارحش. یعنی پنهان کنید آن چیزهایی را که عمل انجام داده اعمال زشتی که انجام داده از طریق شما، آن ها را کتمان کنید این نوع وحی یعنی ابلاغ تکوینی یعنی ذات اعضا و جوارح، نفس اعمال را گویا الله از آنها بر می دارد. الله را دیدار می کند در حالی که هیچ اثری از ذنوب در کتاب و دفترش دیده نمی شود. ملاقات می کند الله را زمانی که ملاقات می کند الله عز و جل را دیگر شی ای نیست دیگر شاهدی پیدا نمی شودتا بدی های او را به گناهانش شهادت دهند. اینگونه دیدار می کند پروردگار متعال را. این حب و محبت پروردگار متعال است. نسبت به بنده گنه کاری که توبه نصوح می کند. اما حدیث زیبایی که فوق زیبایی است. شخصی این را هدیه داده. بنده ای بندگان خدا زیباترین بنده خدا در روز قیامت حاضر می شود نامه اعمال او را باز می کنند تا اعمالی که انجام داده در عالم دنیا آن ها را اهل عالم ببینند. باز می کنند نامه اعمالش را اما می بینند نامه اعمالش خالیه خالی است. هیچ چیز در نامه اعمالش نیست. آن نماز شب ها کجا رفته اند مناجات های خفیه به کجا رفته اند عشق و سوز و گداز کجا رفته؟ بنده هایی دارد که خالصانه خفیانه انجام وظیفه بندگی می کنند. هر عملی که انجا می دهد سعی می کند مخفی نگه دارد و در نهایت خلوص باشد. پروردگار متعال چه می کند؟ پروردگار متعال در برابر اعمال خالص و خفیه و سریه همان شخص می آید بر خالصش را با آن معامله می کند. یعنی نهایت زیبایی اش را نهایت خلوص به همان بنده ابراز می کند. در روز قیامت نامه اعمالش را باز می کنند می بیند صحفه اعمالش هیچ چیز نیست. پروردگار متعال در آن لحظه خودش نامه اعمالش را پر می کند لبریز می کند
إنَّ للّهِ عِبادا عامَلوهُ بخالِصٍ مِن سِرِّهِ ، فعامَلَهُم بخالِصٍ مِن بِرِّهِ ، فهُمُ الّذينَ تَمُرُّ صُحُفُهُم يَومَ القِيامَةِ فُرَّغا ، وَ إذا وَقَفوا بَينَ يدَيهِ تعالى مَلَأها مِن سِرِّ ما أسَرُّوا إلَيهِ . فقلتُ : يا مَولاي ، و لِمَ ذلكَ؟ فقالَ : أجَلَّهُم أنْ تَطَّلِعَ الحَفَظَةُ على ما بَينَهُ و بَينَهُم اسروا الیه.
یعنی آن اعمالی که انجام داده بود خالصانه خدایا من چه می خواهم فلان بداند بهمان بداند کرام الکاتبین بداند حتی اعضا و جوارحم هم نداند تو بر من کافی هستی من برای تو انجام می دهم و راضی نیستم یکی به عشق من شاهد باشد پروردگار متعال هم پنهان می کند بنده ای از بندگان خدا در این عالم هیچ کس او را نشناخته همه می گویند بد بخت بیچاره است در آن دنیا دیده خواهد شد پروردگار چگونه رفتار میکند.آن شخص مکتوم چه کسی بود. می پرسند یا مولای لم ذلک چس چرا اینگونه نامه اعمالش خالی بود حال پر شد لبریز شد الله عز و جل می فرماید چون که اعمال او به قدری جلالت دارد به قدری عظمت داشت که اجازه ندادم کرام الکاتبین به آن اطلاع یابند. روابطی که میان او وآنها روی داده. آن اعمالی که مختص من است نگه داشته ام پنهان داشته ام یعنی شده است تنها و تنها محرم الله عز و جل. خوشا به احوال آنها. همه نامحرم است فقط الله محرم است. خوشا به احوال کسانی که دانسته اند تنها الله باشد کافی است الیس الله بکاف عبده خوشا به حال کسانی که می دانند الله می داند. خوشا به حال کسانی که می دانند چشم دلشان درخشان بود. چه ها گذشته میان عبد و معبود. تنها معبود می داند وسلام. چه بسا عبد خودش نمی داند چه کرده است تنها معبود مطلع اعمال عبد خودش شده است. پس نترسیم تمام اعمال مان را نیات مان را فقط به خدا بسپاریم الهی و ربی من چه می کنم غریبه را. فقط تو را می گیرم وسلام تو به من کافی هستی. حتی لحظه ای که گذاشتند زیر خاک هیچ کس را نمی خواهم مگر تو به من کافی نیستی؟ خدایا جدا شدم راحت شدم از مافیها حال من شدم و تو. اکنون است که صدا خواهم کرد یا انیس من لا انیس له. الهی و ربی تویی کافی. هر چه به الله سپردیم امانت دادیم روزی دریافت خواهیم کرد از پروردگار متعال. اما نه آنگونه که امانت داده ایم. پروردگار متعال آنگونه امانت دار نیست آنگونه که عرضه کرده ایم به خودمان برگرداند. عظمت خودش را به همان امانات خواهدانداخت آن اعمالی که دارای بهایی بود، دیگر بها نخواهد داشت به فوق بها خواهد رسید. انسان بیاید اعمال زیبا انجام دهد تا روز قیامت شاهد جلوات اعمال خودش باشد. پس دانستیم اعمال مان تاثیر می گذارد. احادیثی ناب پنهان شده ان شاءالله عرض خواهد شد خواهید دید اعمال انسان در طبیعت و کائنات چه تاثیری دارد به درختان و ستارگان و عرش و کرسی چگونه اثر می گذارد هم اثر زیبا هم اثر بد. عرض خواهد شد تا اثرات اعمال مان را در کائنات شاهد شویم. پس از خودمان مواظب باشیم اینکه تیرونیزه پرتاب نکنیم به سقف آسمان. شیطان نشویم شیطان زمینی. آسمان ها را با شیطنت خودمان آلوده نکنیم. بمب نشیم برجان مخلوقات. آزرده نکنیم خواطر تمام مخلوقات عالم را. اینگونه شده پروردگار متعال با حکمتش اینگونه صناعت کرده که تمام نیات ما و اعمال مان اثر می گذارد. پس مواظب باشیم. نَفَسی که می کشیم قسم به خدا هم به مولکول های هوا ثر می گذارد هم به نفوس عالم هم به ارواح عالم، هم به جان سماوات و هم به عرش و هم به حجاب و هم ستر و هم بر جان اولیاء خدا و هم به ملکوتیان عالم هم بر وجود مقدس محمد و آل محمد. پس مواظب باشیم از خودمان، از اعمال مان، از نیات مان.
اللهم عجل لولیک الفرج
