سوال3331 : تکمله سوال 3330
سلام علیکم . ممنون از پاسخ اجمالیتان استاد گرامی بنده قانع نشدم . چرا باید دو خواست پشت سر هم باشد تا فعلی تحقق یابد . لطفا بصورت ساده تر بیان فرمایید . احرکم عندالله
🌷🔅بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ 🔅🌷
🔆علیکم السلام
☘️ #جواب3331
🔅🌸عرض نکردم که دو خواست پشت سر هم برای تحقق فعل وارد شده! بلکه عرضم این بود که!
🌸🔅و الْعِلْمُ مُتَقَدِّمٌ عَلَى الْمَشِيئَةِ وَ الْمَشِيئَةُ ثَانِيَةٌ وَ الْإِرَادَةُ ثَالِثَةٌ وَ التَّقْدِيرُ وَاقِعٌ عَلَى الْقَضَاءِ بِالْإِمْضَاءِ
1)علم 2)مشیت3) اراده4)تقدیر5)قضا 6) امضاء
🔅🌸برای مشیت و اراده معادلی در زبانهای دیگر وجود ندارد، در مورد مشیت باید بگوییم که خالق مشیت نمودند و در مورد اراده فقط بگوییم که اراده نمودند! تنها بایستی با صفات مشیت و اراده معنای آنها را در ذهن خود آشنا شویم!
🌿🔆علم قبل از هستی است، هستی اشیاء نبود اما علم اشیاء بود، (کاربرد «بود» از روی ناچاری است)، هستی در مرحله مشیت بدون ظهور، صفات و حدود اشیاء معرفی میشود، یعنی اشیاء از علمیت به معروفیت میرسند، یعنی، علم لباس معرفت به تن میکند تا شناخته شود! هستی شیء بعد از معروفیت، در مرحله اراده هستی اشیاء از یکپارگی به تفریق و تمییز میرسند، از رتق به فتق میرسند، از صلابت به تفصیل میرسند.
🔆🌿در مشیت آغاز و انجام بر هم منطبق است، در اراده آغاز و انجام تفصیل مییابد و مشخص میشود!
🌿🔆در مشیت الوان و اجزاء یکپارچه و در اراده تجزیه میشوند!
َ 🌱🔅 عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: خَلَقَ اللَّهُ الْمَشِيئَةَ بِنَفْسِهَا ثُمَّ خَلَقَ الْأَشْيَاءَ بِالْمَشِيئَةِ.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج۱، ص: ۱۰۹
خدا مشیت را تنها به خواستش (مشیّتش) آفرید (در خلق مشیت واسطه ای نیست) سپس اشیاء را با مشیّت آفرید.
🔅🌱 عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: الْمَشِيئَةُ مُحْدَثَةٌ.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج۱، ص: ۱۱۰
🌸🔅🌱عنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ: سُئِلَ الْعَالِمُ ع كَيْفَ عِلْمُ اللَّهِ قَالَ عَلِمَ وَ شَاءَ وَ أَرَادَ وَ قَدَّرَ وَ قَضَى وَ أَمْضَى فَأَمْضَى مَا قَضَى وَ قَضَى مَا قَدَّرَ وَ قَدَّرَ مَا أَرَادَ فَبِعِلْمِهِ كَانَتِ الْمَشِيئَةُ وَ بِمَشِيئَتِهِ كَانَتِ الْإِرَادَةُ وَ بِإِرَادَتِهِ كَانَ التَّقْدِيرُ وَ بِتَقْدِيرِهِ كَانَ الْقَضَاءُ وَ بِقَضَائِهِ كَانَ الْإِمْضَاءُ وَ الْعِلْمُ مُتَقَدِّمٌ عَلَى الْمَشِيئَةِ وَ الْمَشِيئَةُ ثَانِيَةٌ وَ الْإِرَادَةُ ثَالِثَةٌ وَ التَّقْدِيرُ وَاقِعٌ عَلَى الْقَضَاءِ بِالْإِمْضَاءِ فَلِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى الْبَدَاءُ فِيمَا عَلِمَ مَتَى شَاءَ وَ فِيمَا أَرَادَ لِتَقْدِيرِ الْأَشْيَاءِ فَإِذَا وَقَعَ الْقَضَاءُ بِالْإِمْضَاءِ فَلَا بَدَاءَ فَالْعِلْمُ فِي الْمَعْلُومِ قَبْلَ كَوْنِهِ وَ الْمَشِيئَةُ فِي الْمُنْشَإِ قَبْلَ عَيْنِهِ وَ الْإِرَادَةُ فِي الْمُرَادِ قَبْلَ قِيَامِهِ وَ التَّقْدِيرُ لِهَذِهِ الْمَعْلُومَاتِ قَبْلَ تَفْصِيلِهَا وَ تَوْصِيلِهَا عِيَاناً وَ وَقْتاً وَ الْقَضَاءُ بِالْإِمْضَاءِ هُوَ الْمُبْرَمُ مِنَ الْمَفْعُولَاتِ ذَوَاتِ الْأَجْسَامِ الْمُدْرَكَاتِ بِالْحَوَاسِّ مِنْ ذَوِي لَوْنٍ وَ رِيحٍ وَ وَزْنٍ وَ كَيْلٍ وَ مَا دَبَّ وَ دَرَجَ مِنْ إِنْسٍ وَ جِنٍّ وَ طَيْرٍ وَ سِبَاعٍ وَ غَيْرِ ذَلِكَ مِمَّا يُدْرَكُ بِالْحَوَاسِّ فَلِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِيهِ الْبَدَاءُ مِمَّا لَا عَيْنَ لَهُ فَإِذَا وَقَعَ الْعَيْنُ الْمَفْهُومُ الْمُدْرَكُ فَلَا بَدَاءَ وَ اللَّهُ يَفْعَلُ ما يَشاءُ* فَبِالْعِلْمِ عَلِمَ الْأَشْيَاءَ قَبْلَ كَوْنِهَا وَ بِالْمَشِيئَةِ عَرَّفَ صِفَاتِهَا وَ حُدُودَهَا وَ أَنْشَأَهَا قَبْلَ إِظْهَارِهَا وَ بِالْإِرَادَةِ مَيَّزَ أَنْفُسَهَا فِي أَلْوَانِهَا وَ صِفَاتِهَا وَ بِالتَّقْدِيرِ قَدَّرَ أَقْوَاتَهَا وَ عَرَّفَ أَوَّلَهَا وَ آخِرَهَا وَ بِالْقَضَاءِ أَبَانَ لِلنَّاسِ أَمَاكِنَهَا وَ دَلَّهُمْ عَلَيْهَا وَ بِالْإِمْضَاءِ شَرَحَ عِلَلَهَا وَ أَبَانَ أَمْرَهَا وَ ذلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ*.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج۱، ص: ۱۴۸
☀️از امام عليه السلام سؤال شد كه خدا چگونه داند؟ فرمود: خدا بداند و بخواهد و اراده كند و مقدر سازد و حكم كند و امضاء فرمايد پس امضاء كند آنچه را حكم كرده و حكم كند آنچه را مقدر ساخته و مقدر كند آنچه را اراده كرده، بنا بر اين از علمش مشيت خيزد و از مشيتش اراده و از ارادهاش تقدير و از تقديرش حكم و از حكمش امضاء و علمش مقدم بر مشيت است، مشيت در مرتبه دوم است و اراده در مرتبه سوم و تقدير بر حكم مقرون بامضاء واقع شود، و براى خداى تبارك و تعالى بد است نسبت بآنچه بداند هر گاه كه خواهد و نسبت بآنچه اراده كند براى تقدير چيزها ولى اگر حكم مقرون بامضاء گشت ديگر بدا نيست و علم بهر معلومى پيش از بودن اوست و مشيت نسبت بخواسته شده پيش از وجود آنست و اراده پيش از بر پا شدن مراد است و تقدير اين معلومات پيش از آنست كه جدا شوند و بهم پيوندند در وجود مشخص و از لحاظ وقت و حكم مقرون بامضا انجامشدنيهاى قطعى ميباشند كه داراى جسمند و بحواس درك شوند مانند آنچه رنگ و بو دارد و وزن دارد و پيمانه شود و آنچه در زمين بجنبد و بخرامد كه انسان و جن و پرندگان و درندگان و جز اينها باشد كه بحواس درك شود، براى خداى تبارك و تعالى نسبت به آنچه وجود خارجى ندارد بدا ميباشد و چون وجود خارجى قابل فهم و درك بيابد، بدا نباشد و خدا آنچه خواهد بكند، بعلم خود همه چيز را پيش از پديد آمدنشان دانسته و با مشيت خود صفات و حدود آنها را شناخته و پيش از اظهار آنها انشائشان كرده و بوسيله اراده تعيين رنگ و صفاتشان نموده و با تقدير خود روزيشان را اندازهگيرى نموده و آغاز و پايان آنها را شناخته و بسبب حكمش اماكن آنها را براى مردم هويدا ساخته و به آنها رهبريشان نموده و با امضائش علل آنها را تشريح كرده و امرشان را آشكار نموده، اينست، تقدير خداى عزيز دانا.
أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج۱، ص: ۲۰۴
🔆🔅🌱مشیّت یعنی آغاز، تا آغازی نباشد حرکت و رشد و آفرینشی نخواهد بود و پایانی هم نخواهد بود، اوست که هم آغاز کننده است هم پایان دهنده، اگر پایانی معین نکند هیچ آفریده ای پایان و مرگ را تجربه نخواهد نمود.
🔆🔅🌱 هر آفریده ای مجموعه ای از آغاز ها و پایان هاست . اگر خدای بلند مرتبه بعد از پایان هر پدیده ای آغازی دگر را مشیّت نفرماید آفریده معدوم خواهد شد. اولین واحد از آغاز تا انجام، از جنس زمان نبوده و ربطی به آن ندارد؛ حتی وقوع و تحققش در حیطه مکان نمیباشد. بودن شیء در هر آنِ زندگی نه در زمان است و نه در مکان و درک این امر از قدرت اندیشه و خیال بشر خارج است.
🔆🔅🌱هر آفریده ای با اینکه هستند اما وسعت وجودی شان صفر است، چرا که آنِ واحد و جزء واحد نه زمان دارند و نه طول و عرض و ارتفاعی، تنها آنچه که تحقق دارد مشیّت اوست، والسلام. آنچه از آفریده درک میکنیم در واقع درکی از مشیّت و تقدیرات اوست.
🔆🔅🌱مشیّت، ذکر اول
علم نور خداست.
الْمَشِيئَةُ هِيَ الذِّكْرُ الْأَوَّلُ
مشیت، تابش اولیه نور خدا، طلوع و تجلی و جلوه ی اولیه نور علم خداست.
وقتی نور خدا رُخ مینماید، جمال خود مینمایاند.
مشیت، جوانه علم از جان و دل علم خداست.
مشیّت، اولین کشف حجاب از جمال علم خداست.
🔆🔅🌱اراده
الْإِرَادَةُ هِيَ الْعَزِيمَةُ عَلَى مَا يَشَاءُ
اراده تابش ثانوی نور خداست، طلوع و تجلی و جلوه ی ثانوی نور علم خداست.
وقتی مشیّت خدا رُخ مینماید و جمالش را مینمایاند.
اراده خدا یعنی جوانه مشیت خدا از جان و دل همان مشیّت.
اراده خدا یعنی، دومین کشف حجاب از جمال علم. به عبارتی کشف حجاب از جمال مشیّت خدا.
شرح ساده اش میشود شرح دعای 33 ذیل دانشگاه استخاره!
علی ساعی(عبدالله مشکات 110.141(903)
🌸🔅🌷صبح ازل خندید و جمال حسین هویدا شد 🌷🔅🌸
☘️🔅🌹شیرین ترین لبخند آفرینش مبارک بادا🌹🔅☘️
