سوال3013:
با سلام. علت نجس بودن سگ چیست؟!
این سوال مدتی است که در فضای مجازی دست آویز برخی روشنفکر نماها شده است و برای پاسخگویی در مقابل اینگونه افراد مستلزم جوابهای مستند و قانع کننده است. لطفا جهت جوابگویی به این اشخاص جوابی مستدل و مورد استناد به آیات قرآن و فرمایشات ائمه معصومین علیه السلام راهنمایی بفرمایید. التماس دعا.
🌷🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸🌷
#پاسخ3013
🌹علیکم السلام
🌼🌿
🌼🌿تاریخچه خلقت محدود به عالم دنیا و کره ارض نبوده بلکه پیشینه دیرینه ای داشته و جغرافیایش خارج از مرزهای جهان مادی میباشد!
🌼🌿بی شک تمام موجودات عالم در بدو خلقت شان در نهایت نظام احسن خودشان بودند. بعد از تجهیز به توان اختیار و امکان گزینش اختلاف و تفاوت میان موجودات را بوجود آورد، درجات و مراتب و زشتی و زیبایی آنها با قبح و حسن انتخاب آنها ایجاد شد.
🌼🌿پیکر مادی موجودات متناسب با روح پرورش یافته در سایه انتخابشان میباشد. این امر شامل تمام موجودات از انواع حشرات و چرندگان و درندگان و خزندگان و پرندگان و ماهیان و گیاهان و جمادات میباشد.
🌼🌿قیافه و اندام و سایر خصوصیات موجودات، شناسنامه و گواه باطن آنها میباشد .
🌼🌿پلیدی و نجس بودن سگ گواه باطن و روح مسخ شده آنهاست، سگ در دوره حیات قبل از عالم دنیا با قبح انتخاب به جای طی طریق پاکی و زیبایی مسیر پلیدی و زشتی را طی نموده و در عالم دنیا به این شکل حیات یافته است.
🌼🌿سگ با ابلیس خوشاوندی و ارتباط خاصی داشته که نشانگر خصائص مشترک با شیطان رجیم است.
🌼🌿وضعیت خاص سگ در عالم دنیا نوعی تنبیه و ریاضت آن محسوب شده که امکان جبران خوی سگی و برگشت پلیدی برایش وجود دارد، همانطوری که سگ اصحاب کهف به آن مقام ویژه و تحول و تغیّر دست یافت.
🌼🌿نجس بودن با شرک مرتبط است و با توحید به پاکی تبدل میگردد.
🌼🌿پیکر مادی سگ از بزاق شیطان است، خدای متعال سگ را از آب دهان ابلیس آفریده و در عین حال از آن به نفع خلایق تقدیر نموده، سگ به واقع در کره زمین ماموریت خاصی را در حال انجام است که نحوه انجام وظیفه آن نشأت فرا مادی اش را رقم خواهد زد، یعنی سگ در عالم بعد علم دنیا یا مسخ تر خواهد بود و یا محبوب تر و با قیافه ای زیباتر.
🌸🌿فإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يَخْلُقْ خَلْقاً أَنْجَسَ مِنَ الْكَلْبِ وَ إِنَّ النَّاصِبَ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَنْجَسُ مِنْهُ
علل الشرائع، ج1، ص: 293
🌸🔆خداوند تبارك و تعالى مخلوقى خبيث و نجستر از سنگ نيافريده و ناصبى از سگ نجستر مىباشد.
🌸🌿 علِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع أَنَّ النَّبِيَّ ص سُئِلَ مِمَّا خَلَقَ اللَّهُ تَعَالَى الْكَلْبَ قَالَ خَلَقَهُ مِنْ بُزَاقِ إِبْلِيس …
🌸🔆از عمر بن على، از پدرش حضرت على بن ابى طالب عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند: از پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله سؤال شد: خداوند سگ را از چه آفريد؟
حضرت فرمودند: حق تعالى آن را از آب دهان ابليس آفريد.
محضر مباركش عرض شد: يا رسول اللَّه چگونه؟
حضرت فرمودند: هنگامى كه خداوند متعال آدم و حوّا را به زمين هبوط داد، آن دو همچون دو جوجه لرزان مىلرزيدند، ابليس نزد درندگانى كه پيش از آدم در زمين بودند رفت و به آنها گفت: دو پرنده از آسمان به زمين آمدهاند كه تا به حال بزرگتر از آنها ديده نشده، برويم و آنها را بخوريد.
درندگان به طرف ايشان حركت كردند و ابليس پيوسته ايشان را تحريص و ترغيب مىكرد و فرياد مىزد و درندگان را به مسافتى نزديك آدم و حوّا آورده بود، از سرعت و شتاب در كلامش آب دهان او بيرون ريخت و خداوند متعال از آن آب دو سگ آفريد، يكى نر و ديگرى ماده، اين دو سگ در اطراف آدم و حوّا ايستادند سگ ماده در جدّه و سگ نر در هند و نگذاردند كه درندگان نزديك آن دو شوند و از همان روز سگ دشمن درندگان و درندگان نيز دشمن سگ گرديدند.
علل الشرائع / ترجمه ذهنى تهرانى، ج2، ص: 588
🌸🌿 عنْ أَبِي سَهْلٍ الْقُرَشِيِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ لَحْمِ الْكَلْبِ فَقَالَ هُوَ مَسْخٌ قُلْتُ هُوَ حَرَامٌ قَالَ هُوَ نَجَسٌ أُعِيدُهَا عَلَيْهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ كُلَّ ذَلِكَ يَقُولُ هُوَ نَجَسٌ.
🌸🌿 عنِ الْحُسَيْنِ بْنِ خَالِدٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ يَعْنِي مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ ع أَ يَحِلُّ أَكْلُ لَحْمِ الْفِيلِ فَقَالَ لَا قُلْتُ وَ لِمَ قَالَ ع لِأَنَّهُ مَثُلَةٌ وَ قَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْأَمْسَاخَ وَ لَحْمَ مَا مُثِّلَ بِهِ فِي صُوَرِهَا.
🌸🌿عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ أَكْلِ الضَّبِّ فَقَالَ إِنَّ الضَّبَّ وَ الْفَأْرَةَ وَ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنَازِيرَ مُسُوخٌ.
🌸🌿عنْ أَبِي سَهْلٍ الْقُرَشِيِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ لَحْمِ الْكَلْبِ فَقَالَ هُوَ مَسْخٌ قُلْتُ هُوَ حَرَامٌ قَالَ هُوَ نَجَسٌ أُعِيدُهَا عَلَيْهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ كُلَّ ذَلِكَ يَقُولُ هُوَ نَجَسٌ.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج6، ص: 246
