« بانوی عقیله» «بانوی عجیبه و فصیحه و بلیغه »
چکیده با تکمله « شب ولادت زینب کبری س » « ملکه کربلا» «بانوی اسرار » « خزینه فاطمه زهراء س» « شیرخور رسالت» و … 1402.08.27 علی ساعی(عبدالله مشکات) 110.141(903)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
غریق یک قطره از فضائل زینبیم
عالمه غیر معلمه، نائبة الحسین، ملیکة الدنیا
حدس مقام زینب سلام الله علیها سخت و دشوار است، چرا زینب درّ خفیه و کنز مخفیه هستند.
شهود کمال زینبیه دل باشکوهی به عظمت شکوه زینبی طلب می‌کند.
زینب کبری سلام الله علیها در روی زمین به معنای واقعی مجهوله غریبه هستند و در آسمان‌ها در اوج معروفیت هستند، آنجا حضرت معروفه معروفه‌اند.
زینب کبری سلام الله علیها به معنای واقعی جهان طیببه فاطمه زهراء سلام الله علیها هستند.
زینب کبری سلام الله علیها زیباترین و باطراوت‌ترین میوه شجره طیبه رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‌باشند.
بیشک زینب کبری سلام الله علیها صاحب علم لدنّی بودند. «الله» معلم زینب کبری سلام الله علیها بودند و همچنین رسول الله ص و ولی الله ع و فاطمه بَطول س و حسن و حسین ع.
الكهف : 65 فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَيْناهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً
کربلا با زینب کبری سلام الله علیها شکوه ویژه‌ای یافته، کربلای بدون زینب قابل تصور نیست.
إنّ العقيلة زينب سلام اللّه عليها كان لها مجلس خاصّ لتفسير القرآن الكريم تحضره النساء [1]
و يكفي في جلالة قدرها و نبالة شأنها ما ورد في بعض الأخبار من أنّها دخلت على الحسين عليه السّلام و كان يقرأ القرآن، فوضع القرآن على الأرض، و قام لها إجلالا.[2]
زینب کبری سلام الله علیها سرّیه خدایند. خزینة الزهراء و ذخیرةُ المرتضایند.
اسرار صدیقه کبری در دل صدیقه صغری زینب کبری سلام الله علیها مستور است.
وجود مبارک زینب کبری سلام الله علیها یزیدیت و ابن زیادیت را زیرو رو نمود.
صرف حضور زینب کبری سلام الله علیها در واقعه کربلا بر برکت نهضت حسینی بطرز اعجاب انگیز افزود
هر چند که خطبات زینب کبری سلام الله علیها طوفان به پا کرد اما حضور بدون کلامش نیز هر لحظه به جهان طوفان به پا می‌کند، وجود مبارکش دریای پر مواج و خروشان و همچون ستاره تابان است؛ امواج و انوارش منبع عظیم تاثیرات متعالی است.
نیروی عظیم زینبی به جهان هستی جاری است و آثار و عجایب خاص‌اش به عالم ساری است.
نور و جوش و خروش زینبیه پیوسته جان جهان را متحول می‌سازد.
همانطوریکه ارواح ابدان متفاوت است جان کلام نیز تفاوت دارد کلام زینب کبری سلام الله علیها دارای روح و جان متعالی است جانها را دگرگون می‌سازد.
زینب کبری سلام الله علیها برای زنان عالم مثل غار و کهف هستند همانطوریکه برای اسرای کربلا حصن حصین بودند. اسراء مثل پروانه دور حضرتش جمع بودند.
عظمت زینب کبری سلام الله علیها در مجلس ابن زیاد لعین چنان فراگیر و با صلابت بود که علی رغم سکوت و حضور ناشناس‌اش، اما ابن زیاد لعین را تحت تاثیر جذبات باشکوهش نمود.
زینب کبری سلام الله علیها کسانی را که با نام دین، ولیّ خدا را شهید کرده بودند رسوا نمود.
دل پاک زینب کبری سلام الله علیها و مقام رضا و سپاس حضرت در شکر نعمت شهادت در خطبه شریفش به زیبایی مشهود است: «مَا رَأَيْتُ إِلَّا جَمِيلًا»
زینب کبری سلام الله علیها در مناظره با ابن زیاد لعین خود را از مصادیق آیه تطهیر معرفی می‌نمایند، یعنی زینب کبری سلام الله علیها بانوی مطهره‌ای است که خدا او را تطهیر نموده، -« وَ طَهَّرَنَا مِنَ الرِّجْسِ تَطْهِيراً »- این حقیقت، مقام والای زینب کبری سلام الله علیها را به طرز شگفت‌انگیزی بالا می‌برد.
زینب کبری سلام الله علیها مقام صدق و صلابت ولایت را که به تایید آیه تطهیر رسیده به ابن زیاد لعین تذکر می‌دهند. هیچ خطائی از جانب مُطَهّران درگاه الهی صادر نمی‌شود.
زینب کبری سلام الله علیها در کلام مبارکشان: « كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْقَتْلَ فَبَرَزُوا إِلَى مَضَاجِعِهِمْ» به حقیقت مشیت و اراده و تقدیر و قضای الهی اشاره و از طرف دیگر مقام اختیار آدمی را در تعیین سرنوشت خود، اثبات می‌کند، حضرت به وضوح به مقام رضا به قضای الهی از طرف حضرت سید الشهدا علیه السلام و یارانش را یادآوری می‌فرمایند.
جرأت و صلابت و شجاعت و کلام متین و وزین و عالمانه «عالمه غیر معلمه» دومان یزدیان را رسوا نمود.
خطبه زینب در مجلس ابن زیاد لعین
وَ أُدْخِلَ عِيَالُ الْحُسَيْنِ ع عَلَى ابْنِ زِيَادٍ فَدَخَلَتْ زَيْنَبُ أُخْتُ الْحُسَيْنِ فِي جُمْلَتِهِمْ مُتَنَكِّرَةً وَ عَلَيْهَا أَرْذَلُ ثِيَابِهَا فَمَضَتْ حَتَّى جَلَسَتْ نَاحِيَةً مِنَ الْقَصْرِ وَ حَفَّتْ بِهَا إِمَاؤُهَا فَقَالَ ابْنُ زِيَادٍ مَنْ هَذِهِ الَّتِي انْحَازَتْ نَاحِيَةً وَ مَعَهَا نِسَاؤُهَا فَلَمْ تُجِبْهُ زَيْنَبُ فَأَعَادَ ثَانِيَةً وَ ثَالِثَةً يَسْأَلُ عَنْهَا فَقَالَ لَهُ بَعْضُ إِمَائِهَا هَذِهِ زَيْنَبُ بِنْتُ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ فَأَقْبَلَ عَلَيْهَا ابْنُ زِيَادٍ وَ قَالَ لَهَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَحَكُمْ وَ قَتَلَكُمْ وَ أَكْذَبَ أُحْدُوثَتَكُمْ.
فَقَالَتْ زَيْنَبُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَكْرَمَنَا بِنَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ ص وَ طَهَّرَنَا مِنَ الرِّجْسِ تَطْهِيراً وَ إِنَّمَا يَفْتَضِحُ الْفَاسِقُ وَ يَكْذِبُ الْفَاجِرُ وَ هُوَ غَيْرُنَا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ.
فَقَالَ ابْنُ زِيَادٍ كَيْفَ رَأَيْتِ فِعْلَ اللَّهِ بِأَهْلِ بَيْتِكِ.
قَالَتْ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْقَتْلَ فَبَرَزُوا إِلَى مَضَاجِعِهِمْ وَ سَيَجْمَعُ اللَّهُ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُمْ فَتُحَاجُّونَ إِلَيْهِ وَ تَخْتَصِمُونَ عِنْدَهُ.
فَغَضِبَ ابْنُ زِيَادٍ وَ اسْتَشَاطَ فَقَالَ عَمْرُو بْنُ حُرَيْثٍ أَيُّهَا الْأَمِيرُ إِنَّهَا امْرَأَةٌ وَ الْمَرْأَةُ لَا تُؤَاخَذُ بِشَيْءٍ مِنْ مَنْطِقِهَا وَ لَا تُذَمُّ عَلَى خِطَابِهَا فَقَالَ لَهَا ابْنُ زِيَادٍ لَقَدْ شَفَى اللَّهُ نَفْسِي مِنْ طَاغِيَتِكِ وَ الْعُصَاةِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِكِ.
فَزَقَتْ زَيْنَبُ ع وَ بَكَتْ وَ قَالَتْ لَهُ لَعَمْرِي لَقَدْ قَتَلْتَ كَهْلِي وَ أَبَدْتَ أَهْلِي وَ قَطَعْتَ فَرْعِي وَ اجْتَثَثْتَ أَصْلِي فَإِنْ يَشْفِكَ هَذَا فَقَدِ اشْتَفَيْتَ.
فَقَالَ ابْنُ زِيَادٍ هَذِهِ سَجَّاعَةٌ وَ لَعَمْرِي لَقَدْ كَانَ أَبُوهَا سَجَّاعاً شَاعِراً.
فَقَالَتْ مَا لِلْمَرْأَةِ وَ السَّجَاعَةَ إِنَّ لِي عَنِ السَّجَاعَةِ لَشُغُلًا وَ لَكِنَّ صَدْرِي نَفَثَ بِمَا قُلْتُ.[3]
آنگاه عيالات حسين عليه السّلام را بر ابن زياد وارد كردند، پس زينب خواهر حسين عليه السّلام در ميان ايشان بطور ناشناس با پستترين جامههاى خود كه بتن داشت بدان مجلس ميشوم در آمد و در كنارى نشست و كنيزان آن جناب دورش را گرفتند، ابن زياد گفت: اين زن كه بود كه كناره گرفت و در گوشه نشست و زنان همراه اويند؟ زينب پاسخش نداد، دوباره سخن خويش را از سر گرفت و از آن زن پرسيد؟ يكى از كنيزان گفت: اين زن زينب دختر فاطمه دختر رسول خدا (ص) است، ابن زياد ناپاك رو بزينب كرده گفت: سپاس خدائى را كه شما را رسوا كرده كشت، و در آنچه شما آورده بوديد دروغتان را آشكار ساخت؟ زينب عليها السّلام گفت:
سپاس خداوندى را كه ما را بوسيله پيغمبرش محمد (ص) گرامى داشت، و ما را بخوبى از پليدى پاكيزه گردانيد، جز اين نيست كه شخص فاسق رسوا شود، و انسان تبهكار دروغ گويد و او ما نيستيم و الحمد للَّه؟
ابن زياد گفت: كردار خدا را نسبت بخاندانت چگونه ديدى؟ زينب فرمود: خداوند بر ايشان شهادت را مقرر فرموده بود و آنان بخوابگاههاى خود رفتند؟ و بزودى خداوند تو را با ايشان در يك جا گرد آورد و در پيشگاه او با تو محاجه خواهند كرد و داورى خواهند؟ ابن زياد (از اين سخنان) بخشم آمده برافروخت (و گويا قصد آزار آن مكرمه را نمود).
عمرو بن حريث گفت: اى امير اين زن است و بر گفته زنان مؤاخذه نبايد كرد، و بر خطاى ايشان نكوهشى نبايد نمود، ابن زياد بزينب گفت: خداوند دل مرا از سركشان و نافرمايان خاندان تو شفا بخشيد، پس زينب دلش بشكست و گريست آنگاه فرمود: بجان خودم بزرگ ما را كشتى، و خاندان مرا هلاك كردى، و شاخههاى خانواده مرا بريدى، و ريشه ما را از بن كندى، اگر اين كار دل تو را شفا بخشد پس شفا يافتى؟ ابن زياد گفت: اين زنى است كه سخن بسجع و قافيه گويد (سجع آنست كه سخنگو سخن خود را بيك وزن و آهنگ بياورد، و ممكن است عبارت در هر دو جا «شجاعة» بشين معجمة باشد يعنى زنى دلير و شجاع است) و بجان خودم همانا پدرش سخن بسجع ميگفت و شاعر بود؟ زينب فرمود: زن را با سجع و قافيه سخن گفتن چكار؟ همانا مرا با سجع سخن گفتن كارى نيست ولى از سينهام تراوش كرد آنچه را گفتم؟[4]
خطبه زینب س از منبع دیگر
قَالَ الرَّاوِي:
ثُمَّ إِنَّ ابْنَ زِيَادٍ جَلَسَ فِي الْقَصْرِ لِلنَّاسِ وَ أَذِنَ إِذْناً عَامّاً وَ جِيءَ بِرَأْسِ الْحُسَيْنِ ع فَوُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ وَ أُدْخِلَ نِسَاءُ الْحُسَيْنِ ع وَ صِبْيَانُهُ إِلَيْهِ فَجَلَسَتْ زَيْنَبُ بِنْتُ عَلِيٍّ ع مُتَنَكِّرَةً فَسَأَلَ عَنْهَا فَقِيلَ زَيْنَبُ بِنْتُ عَلِيٍّ ع فَأَقْبَلَ إِلَيْهَا فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَحَكُمْ وَ أَكْذَبَ أُحْدُوثَتَكُمْ فَقَالَتْ إِنَّمَا يَفْتَضِحُ الْفَاسِقُ وَ يَكْذِبُ الْفَاجِرُ وَ هُوَ غَيْرُنَا فَقَالَ ابْنُ زِيَادٍ كَيْفَ رَأَيْتِ صُنْعَ اللَّهِ بِأَخِيكِ وَ أَهْلِ بَيْتِكِ فَقَالَتْ مَا رَأَيْتُ إِلَّا جَمِيلًا هَؤُلَاءِ قَوْمٌ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْقَتْلَ فَبَرَزُوا إِلى مَضاجِعِهِمْ وَ سَيَجْمَعُ اللَّهُ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُمْ فَتُحَاجُّ وَ تُخَاصَمُ فَانْظُرْ لِمَنْ يَكُونُ الْفَلْجُ يَوْمَئِذٍ هَبَلَتْكَ أُمُّكَ يَا ابْنَ مَرْجَانَةَ.
قَالَ الرَّاوِي:
فَغَضِبَ ابْنُ زِيَادٍ وَ كَأَنَّهُ هَمَّ بِهَا فَقَالَ لَهُ عَمْرُو بْنُ حُرَيْثٍ إِنَّهَا امْرَأَةٌ وَ الْمَرْأَةُ لَا تُؤْخَذُ بِشَيْءٍ مِنْ مَنْطِقِهَا فَقَالَ لَهَا ابْنُ زِيَادٍ لَقَدْ شَفَى اللَّهُ قَلْبِي مِنْ طَاغِيَتِكِ الْحُسَيْنِ وَ الْعُصَاةِ الْمَرَدَةِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِكِ فَقَالَتْ لَعَمْرِي لَقَدْ قَتَلْتَ كَهْلِي وَ قَطَعْتَ فَرْعِي وَ اجْتَثَثْتَ أَصْلِي فَإِنْ كَانَ هَذَا شَفَاكَ فَقَدِ اشْتَفَيْتَ فَقَالَ ابْنُ زِيَادٍ هَذِهِ سَجَّاعَةٌ وَ لَعَمْرِي لَقَدْ كَانَ أَبُوكِ شَاعِراً سَجَّاعاً فَقَالَتْ يَا ابْنَ زِيَادٍ مَا لِلْمَرْأَةِ وَ السَّجَاعَةَ.[5]
بانوی «بلیغه فصیحه»
زینب نیش و شماتت ابن زیاد و یزید لعین را به رسوائی ابدی آنها بدل نمود.
رمز نفوذ کلام پاکان بخاطر قدرت بیکرانگی پاکی است.
منابر طیبات محدود به بالای منابر مادی نیست، کرسیّ خطابات آنها عرش معلا و قلوب پاکان و جان‌های مشتاق است.
جان پاک و مبارک زینب کبری سلام الله علیها منبع علوم ناشرات متعالی است.
پاکان عالم، منابر خفیه دارند و محرمان درگاه به آن منابر راه دارند و جمله کائنات به مراتب استعداد و شایستگی‌شان از آن بهره‌مند می‌گردند.
طلب خالصانه، دل ما را به پای منابر طیبون و طیبات باز می‌نماید.
عوالم مختلف جلیه، خفیه، فکریه، عقلیه و قلبیه کلاس‌های مختلف پاکان عالم برای نشر خفیات جانشان می‌باشد.
زینب منبع عظیم علم و حکمت و عجایب عالم است لطایف جانشان به جهان هستی جان می‌دهد.
منابر خفیات زینب کبری لحظه‌ای به جهان وقفه‌ای ندارد.
حال و هوا و مناجات و تقوای زینب بر جهان هستی سایه لطف افکنده است.
آری میتوان خواهر و برادر زینب شد، به شرط خلوص و پاکی.
انسان نمیتواند خود را جدا از اعضا و جوارح تصور کند هر مومن برادر مومن و مکمل دیگری است اجزاء و اعضاء و جوارح و جوانح همدیگرند، همچون پیکر واحدند. حال در عالم جان اندیشه کنیم! اگر زینب کبری سلام الله علیها خواهر هر کسی شود چه می‌شود؟!
کشف اسرار زینب، کشف رموزات خفیات عالیات است.
چشمک ستارگان صرف خیره نمودن دیدگان ناظران عالم نیست بلکه برای تحقق عجایب و غرایب است؛ نور عجیب زینب و تاثیرات عجیبات آن آثار و شگفتی‌های زیادی دارد باید که با آن انوار و امواج غنچه دهیم، بال و پر بندگی بگسترانیم.
خاطره زینب، جانها را زنده می‌کند و کلام و سیره و امواج و مغناطیس پاکش تحولات ملکوتی به بار می‌آورد. در ارتباطات سلامی با زینب غافل از ارتباطات روحی نشویم.
زینب شیرخور وحی الهی است او «رضیعة الوحی» است جان مبارکش گلستان و بوستان و عجایب وحی الهی است. چرا که همرنگ خوراک خویش است.
زینب یعنی:
سليلة الزهراء، أمينة اللّه، آية من آيات اللّه، مظلومة وحيدة، عقيلة بني هاشم، الأرومة الهاشميّة، فرع من فروع الشجرة الطيّبة، عديلة الخامس من أهل الكساء[6]
زینب خزینه نبوت و ولایت و عصمت و طهارت است زینب به معنای واقعی کتب مستور نبوت و ولایت و عصمت است.
و عن عماد المحدّثين: أنّ زينب الكبرى عليها السّلام كانت تروي عن امّها و أبيها و أخويها و عن أمّ سلمة و أمّ هاني و غيرهما من النساء؛ و ممّن روى عنها ابن عبّاس، و عليّ بن الحسين عليهما السّلام و عبد اللّه بن جعفر، و فاطمة بنت الحسين الصغرى و غيرهم.[7]
خدای یکتا، خود، زینب را به نام زیبای زینب نامدار کرد.
لمّا ولدت زينب عليها السّلام جاءت بها امّها الزهراء عليها السّلام إلى أبيها أمير المؤمنين عليه السّلام و قالت: سمّ هذه المولودة، فقال: ما كنت لأسبق رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله و سلم- و كان في سفر له
و لمّا جاء صلى اللّه عليه و آله و سلم و سأله عليّ عليه السّلام عن اسمها، فقال: ما كنت لأسبق ربّي تعالى؛
فهبط جبرئيل عليه السّلام يقرأ السلام من اللّه الجليل و قال له:
سمّ هذه المولودة: زينب، فقد اختار اللّه لها هذا الاسم؛
ثمّ أخبره بما يجري عليها من المصائب، فبكى النبيّ صلى اللّه عليه و آله و سلم، و قال:
من بكى على مصائب هذه البنت، كان كمن بكى على أخويها الحسن و الحسين.[8]
زیارت نامه زینب سلام الله علیها
السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ سَیدِ الْانْبِیآءِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ صاحِبِ الْحَوْضِ وَ الّلِوآءِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ مَنْ عُرِجَ الَی السَّمآءِ وَ وُصِلَ الی مَقامِ قابَ قَوْسَینِ اوْ ادْنی السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ نَبِی الْهُدی وَ سَیدِ الْوَری وَ مُنْقِذِ الْعِبادِ مِنَ الرَّدی السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ صاحِبِ الْخُلْقِ الْعَظیمِ وَ الشَّرَفِ الْعَمیمِ وَ الْایاتِ والذِّکرِ الْحَکیمِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ صاحِبِ الْمَقامِ الْمَحْمُودِ وَالْحَوْضِ الْمَوْرُودِ وَاللِّوآءِ الْمَشْهُودِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ مَنْهَجِ دِینِ الْاسلامِ وَ صاحِبِ قِبْلَةِ وَ الْقُرْانِ وَ عَلَمِ الصِّدْقِ وَالْحَقِّ وَالْاحْسانِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ صَفْوَةِ الْانْبِیآءِ وَ عَلَمَ الْاتْقِیآءِ وَ مَشْهُورِ الذِّکرِ فِی السَّمآءِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ خَیرِ خَلْقِ اللهِ وَ سَیدِ خَلْقِهِ وَ اوَّلِ الْعَدَدِ قَبْلَ ایجادِ ارْضِهِ وَ سَمواتِهِ وَ اخِرِ الْابَدِ بَعْدَ فَناءِ الدُّنْیا وَ اهْلِهِ الَّذی رُوحُهُ نُسْخَةُ اللّاهوتِ وَ صُورَتُهُ نُسْخَةُ الْمُلْک وَ الْمَلَکوتِ وَ قَلْبُهُ خَزانَةُ الْحَی الَّذی لایمُوتُ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ الْمُظَلَّلِ بِالْغَمامِ سَیدِ الْکوْنَینِ وَ مَوْلَی الثَّقَلَینِ وَ شَفِیعِ الْامَّةِ یوْمَ الْمَحْشَرِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ سَیدِ الْاوْصِیآءِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ امامِ الْاتْقِیآءِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ رُکنِ الْاوْلِیآءِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ عِمادِ الْاصْفِیآءِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ یعْسُوبِ الدِّینِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ امِیرِ الْمُؤمِنینَ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ سَیدِ الْوَصِیینَ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ قائِدِ الْبَرَرَةِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ قامِعِ الْکفَرَةِ وَ الْفَجَرَةِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ وارِثِ النَّبِیینَ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ خَلِیفَةِ سَیدِ الْمُرِسَلینَ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ ضِیاءِ الدِّینِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ النَّبَإ الْعَظیمِ عَلَی الْیقینِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ مَنْ حِسابُ النّاسِ عَلَیهِ وَالْکوْثَرُ فی یدَیهِ وَالنَّصُ یوْمَ الْغَدیرِ عَلَیهِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُةُ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ مَنْ قادَ زَمامَ ناقَتِها جِبْرآئیلُ وَ شارَکها فی مُصابِها اسْرافیلُ وَ غَضِبَ بِسَبَبِهَا الرَّبُّ الْجَلیلُ وَ بَکی لِمُصابِها ابْراهیمُ الْخَلیلُ وَ نُوحٌ وَ مُوسَی الْکلیمُ فی کرْبَلآءِ الْحُسَینِ الشَّهیدِ الْغَریبِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ الْبُدُورِ السَّواطِعِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ الشُّمُوسِ الطَّوالِعِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ زَمْزَمْ وَ صَفا السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ مَکةَ وَ مَنی السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ مَنْ حُمِلَ عَلَی الْبُراقِ فِی الْهَؤآءِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ مَنْ حَمَلَ الزَّکوةَ بِالْاطْرافِ الرِّدآءِ وَ بَذَلَهُ عَلَی الْفُقَرآءِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ مَنْ اسْرِی بِهِ اللهِ مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ الَی الْمَسْجِدِ الْاقْصی السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ مَنْ ضَرَبَ بِالسَّیفَینِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ مَنْ صَلّی قِبْلَتَینِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفی السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ عَلِی الْمَرْتَضی السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ خَدیجَةَ الْکبْری السَّلامُ عَلَیک وَ عَلی جَدِّک مُحَمَّدٍ الْمُخْتارِ السَّلامُ عَلَیک وَ عَلی ابیک حَیدَرِ الْکرَّارِ السَّلامُ عَلَیک وَ عَلَی السَّاداتِ الْاطْهارِ الْاخْیارِ وَ هُمْ حُجَجُ اللهِ عَلَی الْاقْطارِ ساداتُ الْارْضِ وَالسٍّمآءِ مِنْ وُلْدِ اخیک الْحُسَینِ الشَّهیدِ الْعَطْشانِ الظَّمْأنِ وَ هُوَ ابُو التِّسْعةِ الْاطْهارِ وَ هُمْ حُجَجُ اللهِ فِی الشِّرقِ وَ الْغَرْبِ وَالْارْضِ وَالسَّمآءِ الَّذینَ حُبُّهُمْ فَرْضٌ عَلی اعْناقِ کلِّ الْخَلائِقِ الْمَخْلُوقینَ لِخالِقِ الْقادِرِ السُّبْحانِ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ وَلِی اللهِ الْاعْظَمْ السَّلامُ عَلَیک یا اخْتَ وَلِی اللهِ الْمُعَظَّمْ السَّلامُ عَلَیک یا عَمَّةَ وَلِی اللهِ الْمُکرَّمْ السَّلامُ عَلَیک یا امَّ الْمَصآئِبِ یا زَینَبُ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ السَّلامُ عَلَیک ایتُهَا الصِّدّیقَةُ الْمَرْضِیةُ السَّلامُ عَلَیک ایتُهَا الْفاضِلَةُ الرِّشیدَةُ السَّلامُ عَلَیک ایتُهَا الْکامِلَةُ الْعامِلَةُ السَّلامُ عَلَیک ایتُهَا الْکریمَةُ النَّبیلَةُ السَّلامُ عَلَیک ایتُهَا التَّقِیةُ النَّقِیةُ السَّلامُ عَلَیک یا مَنْ ظَهَرَتْ مَحَبَّتُها لِلْحُسَینِ الْمَظْلُومِ فی مَواردٍ عَدیدَةٍ وَ تَحْمِلُ الْمَصآئِبَ الْمُحْرِقَةِ لِلْقُلُوبِ مَعَ تَحَمُّلاتٍ شَدیدَةٍ السَّلامُ عَلَیک یا مَنْ حَفَظَتِ الْامامَ فی یوْمِ عاشُورآءِ فی قَتْلی وَ بَذَلَتْ نَفْسَها فی نَجاةِ زَینِ الْعابِدینَ فی مَجْلِسِ اشْقَی الْاشُقِیآءِ وَ نَطَقَتْ کنُطْقِ عَلِی عَلَیهِ السٍّلامُ فی سُکک الْکوفَةِ وَ حَوْلَها کثیرٌ مِنَ الْاعْدآءِ السَّلامُ عَلَیک یا مَنْ نَطِحَتْ جَبینُها بِمُقَدَّمِ الْمَحْمِلِ اذا رَأتْ رَأسَ سَیدِ الشُّهَدآءِ وَ یخْرُجُ الدَّمَ مِنْ تَحْتِ قِناعِها وَ مِنْ مَحْمِلِها یحْبِثُ یری مِنْ حَوْلِها الْاعْدآءِ السَّلامُ عَلَیک یا تالِی الْمَعْصُومِ السَّلامُ عَلَیک یا یا مُمْتَحَنَةً فی تَحَمُّلاتِ الْمَصآئِبِ کالْحُسَینِ الْمَظْلُومِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ السَّلامُ عَلَیک ایتُهَا الْبَعیدَةُ مِنَ الْاوْطانِ السَّلامُ عَلَیک ایتُهَا الْاسیرَةُ فِی الْبُلْدانِ السَّلامُ عَلَیک ایتُهَا الْمُتَحَیزَةِ فی خَرابِهِ الشّامِ السَّلامُ عَلَیک ایتُهَا الْمَتَحَیرَةِ فی وُقُوفِک عَلی جَسَدِ سَیدِ الشُّهَدآءِ وَ خاطَبْتِ جَدَّک رَسُولُ اللهِ بِهذَا النِّدآءِ صَلّی عَلَیک مَلیک السٍّمآءِ هذا حُسَینٌ بِالْعَرآءِ مَسْلُوبُ الْعِمامَةِ وَالرِّدآءِ مُقَطَّعُ الْاعْضآءِ وَ بَناتُک سَبایا وَ الَی اللهِ الْمُشْتَکی وَ قالَتْ یا مُحَمَّدُ هذا حُسَینٌ تُسْفی عَلَیهِ ریحُ الصَّبا مَجْذُوذُ الرَّأسِ مِنَ الْقَفا قَتیلُ الْاوْلادِ الْبَغایا وا حُزْناهُ عَلَیک یا ابا عَبْدِاللهِ السٍّلامُ عَلی مَنة تَهَیجَ قَلْبُها لِلْحُسَینِ الْمَظْلُومِ الْعُریانِ الْمَطْرُوحِ عَلَی الثَّری وَ قالَتْ بِصَوْتٍ حَزینٍ بِابی مَنْ نَفْسی لَهُ الْفِدآءِ بِابی الْمَهْمُومِ حَتّی قَضی بِابی الْعَطْشانِ حَتّی مَضی بِابی مَنْ شَیبَتُهُ تَقْقُزُ بِالدِّمآءِ السَّلامُ عَلی مَنْ بَکتْ عَلی جَسَدِ اخیها بَینَ الْقَتْلی حَتّی بَکا لِبُکآئِها کلُّ عَدُوٍ وَ صَدیقٍ وَ رِأی النَّاسُ دُمُوعَ الْخَیلِ تَنْحَدِرُ عَلی حَوافِرِها عَلَی التَّحْقیقِ السَّلامُ عَلی مَنْ تَکلَّفَتْ وَاجْتَمَعَتْ فی عَصْر عاشُورآءِ بَناتِ رَسولِ اللهِ وَ اطْفالِ الْحُسَینِ وَ قامَتْ لَهَا الْقیامَةُ فی شَهادَةِ الطِّفْلَینِ الْغَریبَینِ الْمَظْلُومَینِ السَّلامُ عَلی مَنْ لَمْ تَنَمْ عَینُها لِأجْلِ حِراسَةِ الِ اللهِ فی طَفِّ نَینَوا وَ سارَتْ اسیراً ذِلیلًا بِیدِ الْاعْدآءِ السَّلامُ عَلی مَنْ رَکبَتْ بَعیراً بِغَیرِ وَطآءٍ وَ نادَتْ اخیها ابَاالْفَضْلِ بِهذَا النِّدآءِ اخی ابَاالْفَضْلُ انْتَ الَّذی رَکبْتَنی اذا ارَدْتُ الْخُرُوجَ مِنَ الْمَدینَةِ السَّلامُ عَلی مَنْ خَطَبَتْ فی مَیدانِ الْکوفَةِ بِخُطْبَةٍ نافِعَةٍ حَتّی سَکنَتِ الْاصْواتُ مِنْ کلِّ ناحِیةٍ السَّلامُ عَلی مَنِ احْتَجَّتْ فی مَجْلِسِ ابْنِ زیادٍ بِاحْتِجاجاتٍ واضِحَةٍ وَ قالَتْ فی جَوابِهِ بِبَیناتٍ صادِقَةٍ اذْ قالَ ابْنُ زیادٍ لِزَینَبِ سَلامُ اللهِ عَلَیها کیفَ رَأیتِ صُنْعَ اللهِ بِاخیک الْحُسَینِ قالَتْ ما رَایتُ الّا جَمیلًا السَّلامُ عَلَیک یا اسیراً بِایدِی الْاعْدآءِ فِی الْفَلَواتِ وَ رَایتِ اهْلَ الشّامِ فی حالَةِ الْعَیشِ وَ السُّرورِ وَ نَشْرِ الرّایاتِ السَّلامُ عَلی مَنْ شُدَّ الْحَبْلُ عَلی عَضُدِها وَ عُنُقِ الْامامُ زَینِ الْعابِدینَ وَادْخُلُوها مَعَ سِتَّةِ عَشَرَ نَفَرٍ مِنْ آلِ رَسُولِ اللهِ وَ هُمْ کالْاسرآءِ مُقَرَّنینَ بِالْحَدیدِ مَظْلُومینَ وَ قالَ عَلِی بْنُ الْحُسَینِ لِیزیدَ یا یزیدُ ما ظَنُّک بِرَسُولِ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ الِهِ لَوْ رَانا عَلی هذِهِ الْحالَةِ ثُمَّ قالَتْ امُّ الْمَصآئِبِ زَینَبُ لَهُ قآئِلًا فَاهَلُّوا وَاسْتَهَلُّوا فَرَحاً ثُمَّ قالُوا یا یزیدُ لاتَشَلْ مُتَنَحِیاً عَلی ثَنایا ابی عَبْدِاللهِ سَیدِ شَبابِ اهْلِ الْجَنَّةِ تَنْکثْها بِمَحْضَرَتِک ثُمَّ قالَتْ وَ لَئِنْ جَرَتْ عَلَی الدَّواهی مُخاطَبَتُک وَ انّی لَاسْتَصْغِرُ قَدْرَک وَ اسْتَعْظِمُ تَفْریعَک وَ اسْتَکثِرُ تَوْبیخَک لکنَّ الْعُیونَ عَبْرا وَالصُّدُورَ حَرّا الا فَالْعَجَبُ کلَّ الْعَجَبِ مِنْ اقْدامِک لِقَتْلِ حِزْبِ اللهِ النُّجَبآءِ بِحِزْبِ الشَّیطانِ الطُّلَقآءِ وَ لَئِنِ اتَّخَذْتَنا مَغْنَماً لَتَجِدْنا وَشیکا مَغْرَماً حینَ لاتَجِدُ الَا ما قَدَّمَتْ یداک وَ ما رَبُّک بِظَلّامٍ لِلْعَبیدِ وَ الَی اللهِ الْمُشْتَکی وَ عَلَیهِ الْمُعَوَّلْ فِی الشِّدَّةِ وَالرَّخآءِ فَکدْ کیدَک وَ اسِعْ سَعْیک وَناصِبْ جَهْدَک فَوَاللهِ لاتَمْحُوا ذِکرَنا وَ لاتُمیتُ وَحْینا وَلاتُدْرِک امَدَنا وَ لاتُرْحَضُ عَنْک عارَها وَ هَلْ رَأیک الّا فَنَداً وَ ایامُک الّا عَدَداً وَ جَمْعُک الّا بَدَداً یا یزیدُ اما سَمِعْتَ قَوْلَ اللهِ تَعالی وَ لاتَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللهِ امْواتاً بَلْ احْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ وَ حَسْبُک بِاللهِ حاکماً وَ بِمُحَمَّدٍ خَصْماً وَ بِجِبْریلَ عَدُوّاً ثُمَّ قالَتْ الْحَمْدُللهِ الَّذی خَتَمَ لِاوَّلِنا بِالسَّعادَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ وَ لِأخِرِنا بِالشَّهادَةِ والرَّحْمَةِ انَّهُ رَحیمٌ وَدُودٌ وَ هُوَ حَسْبُنا وَ نِعْمَ الْوَکیلُ وَ صَلَّی اللهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِهِ وَ اهْلِ بَیتِ الطّاهِرینَ الْائِمَّةِ الْمَعْصُومینَ امینَ یا رَبَّ الْعالَمینَ.
[1] عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال (مستدرك سيدة النساء إلى الإمام الجواد ؛ ج11-قسم-2-فاطمةس ؛ ص954 بحرانى اصفهانى، مؤسسة الإمام المهدى عجّل الله تعالى فرجه الشريف – ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1413 ق.
[2] عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال (مستدرك سيدة النساء إلى الإمام الجواد ؛ ج11-قسم-2-فاطمةس ؛ ص956 بحرانى اصفهانى، مؤسسة الإمام المهدى عجّل الله تعالى فرجه الشريف – ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1413 ق.
[3] الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد ؛ ج2 ؛ ص115 مفيد، كنگره شيخ مفيد – قم، چاپ: اول، 1413 ق.
[4] الإرشاد للمفيد / ترجمه رسولى محلاتى، ج2، ص: 119
[5] اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى ؛ النص ؛ ص160 ابن طاووس، 1جلد، جهان – تهران، چاپ: اول، 1348ش.
[6] عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال (مستدرك سيدة النساء إلى الإمام الجواد ؛ ج11-قسم-2-فاطمةس ؛ ص948 بحرانى اصفهانى، مؤسسة الإمام المهدى عجّل الله تعالى فرجه الشريف – ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1413 ق.
[7] عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال (مستدرك سيدة النساء إلى الإمام الجواد ؛ ج11-قسم-2-فاطمةس ؛ ص957 بحرانى اصفهانى،مؤسسة الإمام المهدى عجّل الله تعالى فرجه الشريف – ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1413 ق.
[8] عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال (مستدرك سيدة النساء إلى الإمام الجواد ؛ ج11-قسم-2-فاطمةس ؛ ص947 بحرانى اصفهانى،مؤسسة الإمام المهدى عجّل الله تعالى فرجه الشريف – ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1413 ق.م
