باتوجه به علم غیب ائمه معصومین اگر حضرت علی می دانست خطری در بستر پیامبراکرم متوجه او نخواهد شد هنر نکرده است و فضیلت محسوب نمی شود.

25

سوال۲۵۴۹ :

سلام علیکم
جناب استاد سال قبل از عالیجناب در رابطه با واقعیت شهادت حضرت زهرا به شماره سوال ۱۸۹۸ سوال کرده بودم که در رابطه باسخنرانی فکر کنم اسم سخنران شیخ زکی بود که عالیجناب به محض گوش کردن پاک فرمودید حال امسال دوباره استاد دلگشا همین سخنرانی را به گروه ارسال فرمودند و بنده پاسخ شما را به گروه ارسال کردم ولی استاد دلگشا نقدی بر این سخنرانی داشتند که انتظار جواب دارند که خدمتتان ارسال می کنم تا پاسخ بفرمائید البته از اساتید هم جوابیه ای داشتیم ارسال می کنم تا مطالعه بفرمائید متشکرم👇

[Forwarded from سعید حسن زاده دلگشا]
اگر حضرت علی می دانست خطری در بستر پیامبراکرم متوجه او نخواهد شد هنر نکرده است و فضیلت محسوب نمی شود.
اگر آن حضرت می دانست زیاد بن ابیه در امارت فارس خیانت خواهد کرد با نصب او به مسلمین خیانت کرده است.
اگر امام حسین می دانست علی اصغر آماج تیر خواهد شد مشارکت در قتل کرده است.
… تا زمانی که در علم معصوم غلو می کنیم این معضلات تاریخی لا ینحل باقی خواهد ماند.

[Forwarded from یاعلی]
با سلام
لازم به تذکر است که در تبین و ارایه مطلب خلط بوجود آمد
شما حضرت علی ع را در زمانی که امام نیستند با زمانی که امام هستند از نظر علم به غیب یکسان تبیین کردید و این درست نیست علی ع در لیلة المبیت امام نیستند و علمی که ابزار امامت هست دسترسی ندارند و نظر شما صحیح است ولی در زمان امامت امامان معصوم امام علم دارد ولی مامور به علم غیب نیستند
شاید توضیح و تفهیم مطلب سخت و دشوار باشد ولی بهترین مثال داستان حضرت موسی ع و حضرت خضر ع در آیات سوره کهف میباشد که حضرت خضر ماموریت در تکوین دارد و ماموریت حضرت موسی ع در تشریع است
شما به سخنان امام حسین علیه السلام در لحظه به لحظه حماسه کربلا دقت کنید در تمام لحظات امام ع عملکردی عقلاتی و به دور از احساس و عواطف دارد و این انسان بزرگوار در سخت ترین لحظات که عواطف هر انسانی را تحریک می کند بر احساس خود غلبه می کند و کاری غیر عقلاتی که بر اساس دین و انسانیت لطمه بزند انجام نمی دهد و این رفتار امام ع دلالت بر علم غیب آن حضرت و بینش ایشان به آینده و نتیجه اعمال خود و وعده پیروزی حق بر باطل هست و گویاست که امام تمام حوادث آینده را میبیند و به عمر سعد توصیه می کند که به وعده ملک ری اعتنا نکند و این جمله حضرت دلالت بر علم غیب دارد که می فرماید تو (عمر سعد) از گندم شهر ری هم نمی توانی بخوری
[Forwarded from سعید حسن زاده دلگشا]
بنده منکر علم امامت نیستم ولی آن علم را موردی می دانم و در حد ضرورت و مصلحت نه اینکه طبق مضمون برخی روایات غالیانه آن علم مطلق باشد و شامل تمام امور غیبی شود و شواهد قرآنی چندی بر جهل انبیا و پیامبراکرم نسبت به برخی امور آورده ام و در آینده نزدیک نیز شواهد دیگری خواهم آورد ان شاء الله تعالی
🌸🔆🌷بسم الله الرحمن الرحیم🌷🔆🌸
#پاسخ2549_برگ_اول
🍀🔅🌷علیکم السلام🌷🔅🍀
🌷🔅🌱در این امر شکی نیست که خالق متعال اگر بخواهد علم پنهان و آشکار خود را برای هر کس که بخواهد آشکار میکند! و زمانی دانایی نسبت به علم غیب فضیلت و زمانی پنهان ماندنش فضیلت محسوب میشود، یعنی، دانا شدن به غیب و در عین حال حفظ صلابت و اصالت بندگی و رفتار طبیعی اوج رضایت مندی را حکایت میکند و زمانی با پنهان شدنش که خود عالمی دیگر و اثبات گر کلاس دیگری در عرصه بندگی الهی است! مثل پنهان ماندن نتیجه نتیجه واقعه لیلة المبیت که برای مولا فضیلت است! هر چند که اگر میخواستند خدای علیم برایش آشکار میساخت!
🌷🔅🌱پس برای بنده صالح خدا آگاهی به غیب و همچنین عدم آگاهی هر دو برایش امتیاز خواهد بود.
🌷🔅🌱یادمان نرود که علم غیب بر امور قطعی الوقوع جاری میشود، اگر امکان تصرف بر امور غیبی فراهم باشد دیگر علم غیب از اصالت خود خارج خواهد شد! هر چند که مولا علی علیه السلام به علم غیب بر خیانت زیاد بن ابیه آگاه باشد اما اصل بر رفتار طبیعی در امورات میباشد،
مگر خدای عالم الغیب و الشهاده بر گذشته و آینده مخلوقات خویش آگاه نیست؟! به یقین خالق دانای بی همتا قبل از خلقت آفریده هایش بر تمام احوالات آنها آگاه بود در عین حال هم بندگان نیک و همچنین بندگان ناسپاسش را آفرید و راه درست و نادرست را زیر پایشان پهن نمود!
فراموش نکنیم همه خلایق در آزمون و امتحان بندگی خدایند و امثال زیاد بن ابیه ها از این امر مستثنی نیستند! خالق یکتا اگر اراده میفرمود هیچ بنده ای جرات و امکان معصیت نداشت، اما با این همه خالق این امکان را برای آنها فراهم نموده است!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.